نجوم وفضا

در تصاویر مخابره شده توسط مریخ نورد کنجکاوی ناسا، پارگی بر روی لاستیک چرخ سمت چپ دیده می‌شود.

به گزارش ایسنا، ایجاد شکاف بر روی لاستیک چرخ کنجکاوی در تصاویر مخابره شده در دوم اکتبر (دهم مهر) توسط این ربات کاوشگر و توسط یکی از محققان انجمن علوم سیاره‌ای مشاهده شد.

تیم مأموریت کنجکاوی، ایجاد این سوراخ را مسأله چندان خطرناکی تلقی نکرده و بروز فرورفتگی، خراشیدگی و سوراخ را با توجه به سطح سنگی سیاره سرخ، طبیعی می‌داند.

بر اساس اطلاعیه ناسا، ایجاد سوراخ روی چرخ، نگرانی جدید در مأموریت کنجکاوی محسوب نمی‌شود و ساییدگی و پارگی بخصوص در بخش های نازک چرخ ها بین آج، یک مسأله اجتناب‌ناپذیر است.

چرخ های مریخ نورد از آلومینیوم سخت ساخته شده و در برخی مناطق ضخامتی کمتر از 0.75 میلیمتر دارند؛ علت طراحی چرخ‌های نازک، کاهش وزن و تسهیل در حرکت ربات عنوان شده است.

کنجکاوی به چرخ‌های کاملا گرد برای حرکت بر سطح سیاره سرخ نیاز ندارد و حرکت مریخ نورد بیشتر حالتی شبیه کشیدن روی زمین دارد.

سرعت حرکت این ربات کاوشگر تنها پنج سانتیمتر در هر ثانیه معادل حدود 18 متر در هر ساعت است.

تحقیقات جدید نشان می دهد، سیارات بیگانه واقع در منطقه قابل سکونت کوتوله‌های سرخ از شانس بیشتری برای میزبانی حیات فرازمینی برخوردار هستند.

 به گزارش ایسنا، زمین 70 درصد از عمر مدت قابل سکونت بودن خود را در منطقه طلایی خورشید سپری کرده و ظهور زندگی هوشمند بر سطح این سیاره مدت زمان زیادی طول کشید.

 بر اساس نتایج منتشر شده در مجله Astrobiology، از عمر قابل سکونت بودن زمین نیز 1.7 میلیارد سال باقی مانده است.

 زمانیکه خورشید به روشنایی 118 درصدی وضعیت فعلی خود برسد، اقیانوس های تبخیر شده و زمین خشک می شود.

 تعداد زیادی سیاره بیگانه شبه‌زمین که در منطقه طلایی یا قابل سکونت بودن ستاره میزبان قرار دارند، توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا شناسایی شده اند.

 داده های تلسکوپ کپلر شامل اندازه مدار سیاره، قطر و اندازه ظاهری است، اما جزئیات دقیقی در خصوص ویژگی های فیزیکی شامل فعالیت های تکتونیکی و مغناطیسی، ترکیبات جو، شیب محوری و سایر شرایط موثر بر آب و هوای سیارات در دست نیست.

ادامه مطلب...

دانشمندان به تازگی دریافته‌اند که یک سیاره غیرطبیعی با اندازه شش برابر زمین که در فاصله 40 سال نوری در خارج از منظومه شمسی قرار داشته، از یک جو غنی از آب برخوردار بوده که دارای یک نوع پلاسمایی از آب است.

 به گزارش ایسنا، دانشمندان ژاپنی جو این سیاره بیگانه را با استفاده از دوربین‌های حرفه‌ای با یک فیلتر آبی انتقال سیاره‌ای گلیزه 1214 b بررسی کردند.

 به گفته محققان، در حالیکه جو این سیاره غنی از آب بوده اما مانند زمین قابل سکونت نیست چرا که دمای جوی آن به 280 درجه سلسیوس می‌رسد.

 درحالیکه جو این سیاره فراخورشیدی مملو از آب بوده اما هنوز بطور چشمگیری متفاوت از زمین است.

 دانشمندان رصدخانه ملی نجوم در ژاپن به بررسی تعیین امکان برخورداری این سیاره از جو آب یا هیدروژن پرداخته و از دو دوربین نوری تلسکوپ سوبارو با فیلتر انتقال آبی برای مطالعه پراکندگی نور از سیاره استفاده کردند.

 آنها سپس یافته‌های خود را با رصدهای قبلی در رنگهای دیگر بررسی کرده و نتیجه گرفتند که جو این سیاره از میزان چشمگیری از آب برخوردار است.

 گلیزه 1214 b در فاصله 40 سال نوری از منظومه شمسی در صورت‌فلکی مارافسای قرار داشته و در اطراف ستاره‌ای سردتر از خورشید می‌چرخد.

ادامه مطلب...

فضاپیمای کاسینی ناسا نوعی ماده شیمیایی به نام پروپیلن را بر روی قمر تیتان کشف کرده که برای ساخت کانتینرهای ذخیره غذا، خودرو و دیگر محصولات مصرفی به کار می‌رود.

به گزارش ایسنا، این نخستین کشف قاطع ماده پلاستیکی بر روی هر قمر یا سیاره‌ای به جز زمین است.

مقدار کمی از پروپیلن در جو پایینی تیتان توسط طیف‌سنج مادون قرمز کامپوزیت کاسینی (CIRS) شناسایی شد.

این ابزار نور مادون قرمز یا تشعشع گرمایی ساطع‌شده از زحل و قمرهایش را درست به همان شیوه‌ای که دست آتش را حس می‌کند، اندازه‌گیری می‌کند.

پروپیلن نخستین مولکولی است که با استفاده از CIRS بر روی تیتان کشف شده است.

با ایزوله‌کردن سیگنال همسان در ارتفاع‌های مختلف در درون جو پایینی، محققان این ماده شیمیایی را با درجه اطمینان بالاتری شناسایی کردند.

به گفته کونور نیکسون، دانشمند علوم سیاره‌ای در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا و رهبر ارشد این مطالعه، این ماده شیمیایی در اطراف انسان وجود دارد و برای شکل‌دادن پلاستیکی به نام پلی‌پروپیلن در زنجیره‌های طولانی به هم متصل می‌شود.

سامانه CIRS می‌تواند نوعی گاز ویژه‌ که در لایه‌های پایین‌تر جو می‌درخشد، را بر اساس مشخصه منحصر‌به‌فرد حرارتی شناسایی کند.

چالش موجود ایزوله‌کردن این مشخصه‌ منحصر‌به‌فرد از سیگنال‌های تمامی گازهای پیرامون آن است.

کشف این ماده شیمیایی گسست معماگونه در مشاهدات تیتان را که به فضاپیمای Voyager 1 ناسا و نخستین پرواز نزدیک از کنار این قمر در سال 1980 بازمی‌گردد، پر می‌کند.

دیو استیونسون، پروفسور علوم سیاره‌ای در دانشگاه کالتک سخنرانی جدیدی را در خصوص «نشست منشا ماه» در لندن ارائه داد و اظهار کرد که زمین شاید قمرش را از زهره به سرقت برده است.

به گزارش (ایسنا)، معمول‌ترین و مقبول‌ترین نظریه کنونی در خصوص منشا ماه «نظریه برخورد عظیم» نام دارد.

بر اساس این نظریه، دو شی عظیم در روزهای آغازین حیات منظومه شمسی به یکدیگر برخورد کردند و یکی از آن‌ها زمین و دیگری ماه شد. اما استیونسون توضیح دیگری دارد و این که زمین قمر خود را از سیاره دیگری به سرقت برده است.

زمین دارای یک قمر، مریخ دو قمر و مشتری نزدیک به 50 قمر است، اما زهره قمری ندارد.

نظریه استیونسون بر این مبناست که زمین قمر زهره را از مدار آن به سرقت برده و آن را وارد محوطه خود کرده است.

اندازه ماه نشان می‌دهد چنین امری ممکن است و محاسبات نیز نشان ‌داده‌اند که یک برخورد، دو شی نسبتا بزرگ با سرعت بسیار زیاد را می‌طلبد که در یک زاویه بسیار خاص، یک یا هر دوی اشیای اصلی به هم کوبیده شوند.

همچنین ماه در مقایسه با زمین بزرگ‌تر از قمرهای دیگر نسبت به سیاراتشان است.

زهره و زمین به یکدیگر نزدیک هستند و دارای جرم مشابهی بوده و اغلب این تصور وجود دارد که این دو به شیوه مشابهی شکل گرفته‌اند.

به گفته استیونسون، پرسش اینجاست که چنانچه زمین و زهره به شیوه‌های مشابهی شکل گرفته‌اند، چرا زمین دارای یک قمر و زهره فاقد قمر است؟

استیونسون تصور می‌کند که نظریه وی جالب بوده اما نیازمند بررسی بیشتری است.

این نظریه توضیح نمی‌دهد که چرا نمونه‌های ماه دارای شباهت‌های زمین‌شناسی زیادی با قطعاتی از هسته زمین هستند.

اما حالا به نظر می‌رسد که این سفینه گم شده است. مایک آهرن دانشمند ارشد این ماموریت از دانشگاه مریلند می‌گوید: «این فضاپیما، انقلابی را در تصور ما از دنباله‎دارها ایجاد کرده و همچنین کلی سوال مطرح کرده که ما هنوز مجبور به پاسخ‌گویی به آنها هستیم».

به ادعای آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنای کالیفرنیا، آخرین پیام‌های رادیویی مخابره شده از این فضاپیما مربوط به 8 آگوست/ 17 مردادماه بوده و بعد از آن ارتباط قطع شده است. بعد از یک ماه تلاش برای بازگرداندن ارتباط از طریق شبکه اعماق فضای ناسا، کنترل‌کننده‌ها چنین نتیجه گیری کردند که یک اشتباه کامپیوتری کوچک احتمالا منجر به نابودی سفینه شده و بدین ترتیب، این ماموریت رسما از دست رفته است. 

ادامه مطلب...

مجله اینترنتی کمونه :جایزه بهترین عکس نحومی سال به «مارک گی»، عکاس استرالیایی، تعلق گرفت که عکسی را از کهکشان راه شیری در سواحل نیوزیلند به این زقابت‌ها ارسال کرده است. برگزارکننده این مسابقه «مرکز سلطنتی نجوم رصدی» در انگلستان است.

ادامه مطلب...

شرکت EPFL و «سیستم‌های فضایی سوئیس» (S3) با همکاری یکدیگر ماهواره CleanSpace One را با هدف جمع‌آوری پسماند فضایی و با استفاده از یک سیستم پرتاب ارائه داده‌اند که نوید عملکردی ارزان‌تر از تکنیک‌های معمول را می‌دهد.

به گزارش ایسنا، تخمین زده می‌شود بیش از 16 هزار قطعه پسماند فضایی حول زمین می‌چرخند که قطر آن‌ها بیش از 10 سانتی‌متر گزارش شده است.

 این میزان در فضا زیاد به نظر نمی‌رسد، اما ماهواره‌ها تمایل دارند در مدارهای مشابه جمع شوند و تصادم ماهواره‌ای مانند آنچه در سال 2009 بین Iridium 33 و Kosmos-2251 رخ داد، این تعداد را به طور استثنایی افزایش می‌دهد.

 در صورت رخداد چنین رویدادی، سفرهای فضایی بسیار هزینه‌بر و دشوارتر می‌شوند.

 هم‌اکنون طرح‌های بسیاری برای کمتر خطرناک‌کردن راهپیمایی ماهواره‌ها وجود دارند.

 این رویکردها شامل نصب میکروپیشرانه‌ها یا بادبان‌های خورشیدی به عنوان شیوه‌ای برای راندن پسماندها به درون جو یا اعماق فضا است، اما هنوز این پرسش مطرح است که چگونه باید با پسماندهایی که از پیش وجود دارند، برخورد کرد.

ادامه مطلب...

دانشمندان دانشگاه ایست‌آنگلیا مدعی‌اند، شرایط قابل‌زیستن بر روی زمین برای دست کم 1.75 میلیارد سال دیگر ممکن خواهد بود.

 به گزارش ایسنا، این یافته‌ها عمر قابل‌زیستن زمین را بر اساس فاصله این سیاره از خورشید و دماهایی که در آن‌ها آب مایع برای گیاهان وجود خواهد داشت، آشکارسازی کرده است.

 تیم تحقیاتی برای انجام مطالعه خود از ستارگان الهام گرفت و با استفاده از سیاره‌های تازه‌کشف‌شده در خارج از منظومه شمسی (سیارات فراخورشیدی) به عنوان نمونه‌های مورد مطالعه، پتانسیل این سیارات را برای میزبانی حیات بررسی کرد.

 این تحقیق که به رهبری آندرو راشبی از مدرسه علوم محیطی دانشگاه ایست‌آنگلیا صورت گرفت، از مفهوم «دامنه قابل‌زیستن» برای انجام تخمین‌های خود استفاده کرد.

 این تئوری بر فاصله سیاره از ستاره میزبان و دماهایی استوار است که در آن‌ها آب مایع بر روی سطح وجود دارد.

 محققان از مدل‌های تکامل ستاره‌ای برای تخمین پایان عمر قابل‌زیستن از طریق تعیین زمانی که در آن سیاره دیگر قابل‌زیستن نخواهد بود، استفاده کردند.

 آن‌ها تخمین زدند که زمین در جایی بین 1.75 تا 3.25 میلیارد سال دیگر قابل‌زیست نخواهد بود.

ادامه مطلب...

«شما حاضرید چقدر برای تحقق رویاهای خودتون بپردازید؟ آیا رویای شما ارزش حقوق یک ماه شما رو داره یا شاید حقوق یک سال؟ شاید بهای اون به اندازه پس‌اندازی باشه که برای دانشگاه فرزندتان کنار گذاشتید. آیا به اندازه تمام حقوق بازنشستگی شما می‌ارزه؟

 از دست دادن عضوی از بدنتان چه طور؟ آیا ارزش اون رو داره که برای آن بمیرید؟ قیمت واقعی یک رویا راستی چقدره؟

 من جوابی برای این ندارم اما فکر می‌کنم پاسخ این پرسش برای هر کسی متفاوت باشه. خود من، همیشه آماده بودم و هنوز هم هستم که زندگی خودم رو برای تحقق رویاهام فدا کنم.»

  ایسنا، این بخشی از آخرین پست انوشه انصاری در وبلاگش پیش از سفر به ایستگاه فضایی بین‌المللی در هفت سال پیش است. انصاری در ادامه این یادداشت با اشاره به کسانی که با گوشزد کردن مخاطرات مختلف این سفر قصد داشتند او را از این ماجراجویی پرهزینه فضایی منصرف کنند، می‌نویسد: «حتی اگر می دانستم که این سفر هیچ بازگشتی ندارد و یک بلیت یک طرفه خواهد بود، لحظه‌ای در سفرم تردید نمی‌کردم. برای آژانس فضایی روسیه چیزی که مهمه پولی ای که که پرداخت می‌کنم و زندگی من در درجه دوم قرار داره اما به هر حال من این سفر رو انجام می دهم!»

ادامه مطلب...