برخورددهنده بزرگ هادرونی بزرگترین شتاب‌دهنده جهان است، یک ماشین صنعتی عظیم که به برخورد پروتون‌ها به یکدیگر برای کشف ذرات زیراتمی کوچکتر می‌پردازد.
با شلیک مستقیم دو پرتو متضاد پروتون به یکدیگر در سرعتی نزدیک به سرعت نور، برخوددهنده هادرونی می تواند آنها به تکه‌هایی خرد کرده و از آشکارسازهای عظیم خود برای بررسی آنها برای نشانه‌هایی از اجزای سازنده جهان استفاده کند.
ناسا اعلام کرد تلسکوپ فضایی هابل تصویری را تهیه کرده است که مشابه یک فشفشه کیهانی است.
به گزارش مهر، این تصویر که ستون های گازی با رنگی متمایل به آبی توصیف شده است، در واقع از یک ستاره تازه شکل گرفته نشات می گیرد. این تصویر مانند دودی است که از یک موشک خارج می شود.
محققان این ستون های رنگی زیبا را Herbig-Haro 110 نام گذاری کرده اند.
صبح امروز پژوهشگران سرن از کشف ذره‌ای بسیار شبیه به بوزون هیگز خبر دادند. در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی نیز دانشمدان ایرانی مشارکت‌کننده در این پروژه میزبان خبرنگاران علمی بودند.
هم‌اکنون جلسه پرسش و پاسخ با حضور تیم ایرانی و خبرنگاران در حال برگزاری است. عکس؛ گروه تحقیقات تجربی فیزیک ذرات بنیادی در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی را نشان می‌دهد و اعضای آن به ترتیب از راست به چپ عبارتند از دکتر حسام‌الدین ارفعی دکتر حامد بخشیان خانم دکتر عبیده جعفری دکتر سعید پاک‌طینت دکتر مجتبی محمدی خانم دکتر مریم زینلی خانم دکتر بتول صفرزاده
در زندگی هر یک از دانشمندان زمانی می‌رسد که وزن شواهد آنها را دیگر نمی‌توان انکار کرد و چنین روزی، امروز برای فیزیکدانان مرکز سرن فرا رسید و به ارائه شواهد قاطع خود از شکار ذره گریزان اما بسیار پراهمیت بوزون هیگز پرداختند.
سالن اجتماعات مرکز سرن امروز شاهد سخنرایی‌های زنده رهبران دو تجربه اطلس و CMS این مرکز بود که هرکدام بطور مستقل برای شکار ذره هیگز کار کرده بودند.
اما سرن همچنان ادعای رسمی «کشف بوزون هیگز» را با وجود اذعان بسیاری از فیزیکدانان به دستیابی به شواهد قانع‌کننده، متوقف نگه داشته است.
تصور کنید که بتوانیم سن زمین را فشرده کنیم و هر صد میلیون سال آن را یک سال در نظر بگیریم !
در اینصورت کره زمین مانند فردی 46 ساله خواهد بود!
هیچ اطلاعی در مورد هفت سال اول این فرد وجود ندارد و در باره ی سالهای میانی زندگی او نیز اطلاعات کم و بیش پراکنده ای داریم !
در دوره‌های مختلف زمانی? همیشه بوده‌‌اند سیارک‌هایی که مسیرشان به سمت زمین کج شده است، ولی حتی امروزه که ما به مدد تکنولوژی‌های نو می‌توانیم حرکات آنها را مشاهده و پیش‌بینی کنیم، همچنان برای مقابله با این پدیده‌های خطرناک، راه‌حلی نداریم و باید دست به دامن ستاره بختمان شویم.
سیارکهای خطرناک، آن دسته از سیارک‌هایی هستند که عرضشان بیش از صد متر است و آنقدر به مدار سیاره ما نزدیک می‌شوند که حرکتشان یک تهدید تلقی می‌شود.
فاصله سیارکهای خطرناک تا زمین کمتر از حدود هشت میلیون کیلومتر (20 برابر فاصله زمین تا ماه) است.
مرکز فضایی جانسون ناسا با همکاری میرکو ایرینگ، طراح صنعتی سوئدی در حال تولید سیستم پرورش گیاهان تازه توسط فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی هستند.
فضانوردان دیگر به غذاهای منجمد خشک شده برای تامین احتیاجات غذایی خود نیازمند نبوده و می‌توانند از انواع محصولات از پنیر و گوشت گرفته تا شکلات در فضا برخوردار باشند، اما استفاده از سبزیجات تازه، برنامه جدید ناسا برای آینده غذایی ساکنان مدارگرد است.
اگرچه اطلاعات زیادی از این طرح در دست نیست اما این سیستم پیرامون بسته‌های کوچکی است که شامل مواد غذایی کافی برای رشد یک گیاه کوچک در زمان سوراخ کردن و تزریق یک ماده خاص است.
این طرح در حال حاضر در حد مفهوم بوده و اطلاعاتی در مورد زمان انجام آن در دست نیست.
دانشمندان با استفاده از تکنیکی نوین موفق به اندازهگیری جرم سیارات فراخورشیدی غیرگذری شدند.
اگرچه نزدیک به 800 سیاره فراخورشیدی تاکنون در کهکشان راه شیری رصد شده‌اند، جرم دقیق اکثر آنها هنوز ناشناخته مانده زیرا رایج‌ترین تکنیک‌های کشف سیارات فقط یک ایده کلی از جرم اشیا را در اختیار می‌گذارند.
در مطالعات قبلی تنها شیوه تعیین جرم دقیق یک سیاره، گذر آن بود و این بدین معناست که که سیاره دارای یک مدار بوده که به طور دوره‌یی مدار ستاره میزبانش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
داده‌های جدید از سفینه فضایی کاسینی نشان می‌دهد که تیتان قمر عظیم زحل که با جو ضخیم و غنای ارگانیک مواد شیمیایی بسیار شبیه به زمین است دارای یک اقیانوس آبی در زیر پوسته خود است.
نقشه‌های جاذبه ترسیمی از داده‌های گردآوری شده طی پنج سال حاکی از تغییر شکل تیتان به میزان 10 متر به دلیل اثرات گرانشی است. این پدیده به بهترین نحو وجود مایع آب در نزدیکی سطح این قمر را ثابت می‌کند.
سریعترین تپاختر متحرک احتمالا در فاصله 30 هزار سال نوری از زمین قرار داشته که با سرعت 10 میلیون کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند.
IGR J1104-6103 احتمالا از یک باقی مانده ابرنواختر در حال دور شدن است که در صورت تائید می‌تواند نظریه‌سازان را به منظور ساخت مدلهایی برای توضیح چنین ابرسرعت‌هایی در نتیجه انفجارهای ابرنواختر به چالش بکشد.
محققان از سه تلسکوپ مختلف رصدخانه پرتو ایکس چانداری ناسا، XMM نیوتون اسا در فضا و تلسکوپ رادیویی پارکس در استرالیا استفاده کردند.
