مریخ‌نوردهای ناسا درحالی که بر روی این سیاره سرخ مشغول جست‌وجو و کاوش هستند، یادگاری‌هایی از یکی از تاریکترین روزهای آمریکا را به احترام هزاران قربانی فاجعه 11 سپتامبر 2001 ، با خود حمل می‌کنند.
ستاره‌شناسان موفق به شناسایی نزدیکترین و درخشان‌ترین ابرنواختر در فاصله 21 میلیون سال نوری از زمین طی 60 سال گذشته شده‌اند که در روزهای آینده از زمین قابل مشاهده خواهد بود.
کاوشگر LRO موفق شد واضح‌ترین عکس را از سایتهای فرود آپولو در ماموریتهای 12، 14 و 17 به ثبت برساند.
ناسا اعلام کرد در این عکس مسیرهای پرپیچ و خمی که توسط فضانوردان در سه ماموریت مختلف بر روی سطح ماه پیموده شده مشخص است.
رد پای بر جای مانده از فضانوردان بر سطح ماه در ماموریت آپولو 17 در سال 1972در این عکس کاملا مشخص هستند.
ناسا می‌گوید: امکان عکس برداری با رزولوشن دقیق‌تر از ماه با تعدیل مدار این کاوشگر فراهم شد.
طی ماه های گذشته این دومین نو اختر در فراسوی کهکشان ماست که کشف میشود. 10 خردادماه 1390 ستاره شناسی فرانسوی به نام Amédée Riou جرمی از قدر 14 را در کهکشان M51 کشف کرد که با مقایسه با تصاویر قدیمی تر از این کهکشان کشف نو اختری جدید اعلام شد. تلسکوپ 1.2 متری رصد خانه جنوبی کالیفرنیا نو اختری از قدر 17.2 را با سیستم ردیاب نو اختری خودکار این رصد خانه در 24 آگوست 2 شهریور ماه در کهکشان مارپیچی M101 در صورت فلکی دب اکبر کشف کرد.
هنگامی که تمام سوخت هسته‌ای یک ستاره با جرم بیشتر از حد چاندراسکار (1?44 جرم خورشیدی) به پایان برسد، نیروی گرانش برتری یافته و ستاره شروع به انقباض می‌کند. دراین حالت به دلیل عدم وجود فشار کافی داخلی، ستاره شروع به فروریزش می‌کند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. فشار روی هسته ستاره سبب فشردگی آن میشود که در نتیجه? آن الکترون‌ها و پروتون‌های مجزا ترکیب شده و نوترون‌ها را به وجود می‌آورند زیرا در آن فشار شدید تنها نوترون‌ها می‌توانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی ستاره منفجر شده و تبدیل به سحابی ابرنواختری میشود.
کهکشان یکی از شناخته شده ترین کهکشان های مارپیچی. صفحه عظیم آن شامل ستارگان، غبار و گازها 170000 سال نوری عرض ( تقریبا دوبرابر قطر کهکشان راه شیری ) دارد. تعداد ستاره این کهکشان حدود 1000 میلیارد برآورد می شود. تقریبا 100 میلیارد آن، از نظر درجه حرارت و چرخه زندگی، ستارگانی نظیر خورشید هستند
دانشمندان موفق شدند سیاره ای کشف کنند که اندازه آن پنج برابر زمین بوده و بیشترین بخش از جرم آن را الماس تشکیل می دهد.
پایگاه اینترنتی ماکسی سیانس ، اخترشناسان می گویند این سیاره به دور یک ستاره نوترونی می گردد و کربن موجود در آن به حالت کریستال درآمده و به الماس تبدیل شده است.
گفته می شود این سیاره بزرگ چهار هزار سال نوری با زمین فاصله دارد.
دانشمندان می گویند فاصله بسیار زیاد این سیاره از زمین، احتمال فرستادن یک کاوشگر فضایی را به آن به صفر می رساند و البته این در حالی است که حتی اگر بتوان به این سیاره سفر کرد، جاذبه آن که بیست و پنج برابر بیشتر از جاذبه زمین است باعث خواهد شد تا کاوشگر زمینی ها به شدت بر سطح این سیاره برخورد کرده و متلاشی شود.
اینگونه است که انسان باید فکر بهره برداری و سودجویی از الماس های این سیاره را از سر خود خارج کند.
ستارهای به نام «لوسی»،50 سال نوری آن‌طرفتر از کره زمین وجود دارد که هسته‌اش به الماس تبدیل شده است.
هسته این ستاره در واقع بزرگترین الماس در کهکشان است.
وزن این الماس 10 میلیارد تریلیون تریلیون قیراط است که مسلما حتی تصور چنین چیزی برای بشر دشوار است.
سنگین‌ترین الماسی که بر روی زمین وجود دارد، الماسی به وزن حدودا 500 قیراط است.
زمانی که سوخت ستارهای، معمولا هیدروژن، به پایان می‌رسد منجر به ایجاد هسته‌ای بلوری و داغ میشود. برای سال‌ها محققان بر این عقیده بودند که هسته ساخته شده از کربن به الماس تبدیل میشود، اما این یک فرض است و مدرکی برای دفاع از آن وجود ندارد.
اما در سال 2004، منجمان مشخص کردند که «لوسی» حقیقتا هسته بسیار بزرگی از الماس دارد و مدلی از آن را ارایه کردند.
(ایسنا)
شاید به نظر کمی داستانی و غیرواقعی برسد، اما سازمان فضایی اروپا در حال برنامه‌ریزی برای انجام یک ماموریت انهدامی با هدف از بین بردن یک سیارک بزرگ در حال حرکت به سمت زمین است.
در همین راستا، این ماموریت قرار است در سال 2015 یک ماهواره را با سرعت زیاد به سوی یک سیارک آزمایشی پرتاب کرده تا میزان تغییر مدار احتمالی سیارک را اندازه بگیرند.
شرکت «اسپیس‌ایکس» اخیرا برنامه خود را برای پرتاب یک فضاپیمای خصوصی به ایستگاه فضایی بین‌المللی در ماه نوامبر اعلام کرده است.
این شرکت اعلام کرده که قرار است کپسول فضایی «اوریون» در تاریخ 30 نوامبر در یک آزمایش حمل بار به سوی ایستگاه فضایی پرتاب شود.
به گفته این شرکت، یک هفته پس از پرتاب، این فضاپیما در ایستگاه وارد خواهد شد.
ستاره شناسان آمریکایی موفق به ثبت تصویری مهیج از حرکت دو کهکشان شدند که در مسیر برخورد با یکدیگر قرار دارند. این رویداد در فاصله 450 میلیون سال نوری از زمین در حال شکل گیری است.
ناسا اعلام کرد: این عکس را هابل از دو کهکشان گرفته است که فاصله بین آن‌ها در حدود 285 هزار سال نوری است.
کهکشان فوقانی حامل حفره سیاهی است که در حال بزرگ شدن است.
دو کهکشان حلزونی طی چند میلیون سال نوری با هم ترکیب خواهند شد، درست مانند کهکشان راه شیری و کهشکان همسایه موسوم به «آنرومدا» که چند میلیارد سال دیگر با هم ممزوج می‌شوند.
(ایسنا)
در این نما که به‌تازگی توسط مدارگرد شناسایی مریخ، ام.آر.او از دهانه گوساو گرفته شده، مریخنورد اسپیریت را می‌بینید که همچون مرواریدی در میان غبار سرخ‌رنگ سطح مریخ می‌درخشد.
اسپیریت که از آوریل 2009 / اردیبهشت 1388 در شن‌های نرم این منطقه به دام افتاده بود و پس از تلاش‌های زیاد دانشمندان ناسا نتوانست از این تله شنی آزاد شود، آخرین بار در مارس 2010 / فروردین 1389 با زمین ارتباط برقرار کرد؛ اما پس از آن‌که نتوانست برخلاف سالیان قبل از سرمای سخت سیاره سرخ جان سالم به‌در ببرد و به تماس‌های مکرر مهندسان ناسا پاسخ دهد، هفته گذشته رسما بازنشست شد.
اگر دوست دارید بدانید دکتر فیروز نادری، مدیر ایرانی جی.پی.ال ناسا و مدیر وقت برنامه‌های مریخنورد اسپیریت و آپورتونیتی در مورد بازنشستگی این مریخنورد چه نظری دارد، اینجا را کلیک کنید.
