موشک فالکون شرکت اسپیس اکس از فلوریدا راهی ایستگاه فضایی شد
برای اولین بار موشک یک شرکت خصوصی تجاری برای تامین تدارکات ایستگاه بین المللی فضایی راهی مدار زمین شده است.
موشک فالکون حامل کپسول بار موسوم به "دراگون" در ساعت 20:35 به وقت محلی از مرکز فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا پرتاب شد.
بیش از چهار قرن پیش مردی بود که برای اولین بار در تاریخ بشر تلسکوپی کوچک را به سوی آسمان گرفت. زمانی که چشمش را در پشت چشمی آن تلسکوپ ابتدایی قرار داد منظره‌ای در مقابل چشمانش هویدا شد که احتمالا او را شیدا و شگفت‌زده کرده است.
او زمانی که چشم از آن منظره خیره‌کننده برداشت، هم خود و هم جهانش وارد دنیای جدیدی شده بودند و جهان هیچ‌گاه دوباره مشابه قبل از آن لحظه نشد. گالیله می‌توانست چیزهای زیادی ببیند، اما قدرت کم ابزار او مانع شد تا جهانی متفاوت را ببیند. او هر جا که نگاه می‌کرد ستاره‌ها را می‌دید. دشتی خرم و پربار از ستاره‌هایی که در گوشه و کنار آسمان پراکنده شده بودند. او قمرهای مشتری را دید و هلال‌های سیاره زهره را. بر سطح ماه سطحی ناهموار را مشاهده کرد و دید خورشید بر خلاف ظاهر درخشانش گاهی غبارآلود می‌شود و لکه‌هایی بر صورتش می‌نشیند. او به این ترتیب درک ما از عالم را برای همیشه تغییر داد و تیر خلاصی بر نظریه زمین مرکزی زد.
هیچ کس نمی‌داند آن لحظه که گالیله چشم بر تلسکوپش آسمان را می‌دید و برای اولین‌بار به کاوش در این قلمرو ی دست نیافتنی می‌پرداخت چه احساسی را تجربه می‌کرد. می‌دانیم شگفت‌زده بود. می‌دانیم هیجانی عمیق وجودش را فرا گرفته بود و شاید از دیدن آنچه برای نخستین‌بار می‌دید لحظاتی قلبش تندتر می‌زده است و عرقی از هیجان چهره‌اش را می‌پوشانده اما آنچه در ذهن و جان او می‌گذشت تنها گنجینه‌ای برای خود او بود.
در شرایطی که تاکنون فقط پای چند روبات و 12 فضانورد آن‌هم در چهل سال پیش به ماه رسیده، با تعدادی از عجیب‌ترین، غیرمنطقی‌ترین و گاه احمقانهترین ایده‌هایی آشنا شوید که برای ارسال یا ساختن در ماه پیشنهاد شده است.
خبرآن‌لاین نوشت: اگر به شما بگویند طرحی برای ساخت یک ابرکامپیوتر بر روی ماه مطرح شده است، اولین چیزی که به ذهنتان می‌رسد این است که غیر از یک نویسنده رمان‌های علمی تخیلی چه کس دیگری می‌تواند چنین چیزی را مطرح کند. اما به گزارش وایرد، این ایده واقعی است و چنین ابررایانه‌ای که آن را ابرکامپیوتر قمری می‌نامیم، می‌توانست از پس کارهای مهمی مثل پردازش دادههای علمی فضایی و کمک به کاهش مشکلات پهنای باند برای شبکه ارتباطات فضایی برآید. به رغم این که موانع بسیاری بر سر راه‌اندازی چنین پروژه‌ای وجود دارند، این عجیب‌ترین چیزی نیست برای ساخت بر روی ماه پیشنهاد شده است.
دو تلسکوپ فضایی ناسا موفق به ثبت تصویری جدید از سحابی هلیکس در آسمان شدند که شبیه به یک چشم عظیم کیهانی است.
سحابی هلیکس موسوم به NGC 7293 نمایش دهنده یک ستاره در حال مرگ موسوم به سحابی سیاره‌ای است.
این تصویر جدید که اخیرا منتشر شده، اطلاعات تلسکوپ فضایی اسپیتزر را در طول موج نور مادون قرمز با دادههای کاوشگر تکامل جهان GALEX در طول موج کوتاه‌تر نور فرابنفش ترکیب کرده است.
اگر از کسانی که به تاریخ کیهان‌نوردی علاقه‌مند هستند، سوال شود جوانترین کیهان‌نورد جهان چه کسی بود؟ مسلما جواب خواهند داد «گرمان تیتف». گرمان تیتف، دومین کیهان‌نورد جهان، در زمان سفرش به فضا در سال 1961، 25ساله بود؛ اما او جوانترین به شمار نمی‌رفت.
جوانترین عضو نخستین گروه کیهان‌نوردان جهان، یک خلبان 24 ساله نیروی هوایی شوروی بود به نام «والنتین بوندارنکو(Valentin Bondarenko) » که به همراه تیتف، گاگارین و 18 نفر دیگر سال 1960 برای سفر به فضا انتخاب شد. اما این‌که چرا نامی از او در میان نیست و چرا هیچ کس درباره این فضانورد ناکام صحبت نمی‌کند، داستانی دارد که در ادامه برایتان تعریف خواهم کرد.
اتاق کیهانی
با توجه به این که درسال‌های آغاز عصر کیهان‌نوردی، سفر به فضا در ناو‌های تک‌نفره انجام می‌شد، کارشناسان معتقد بودند کیهان‌نوردان باید تحمل تنهایی را داشته باشند.
یکی از آموزش‌های کیهان‌نوردان زندگی در اتاقکی بود که آن را «اتاق کیهانی» می‌نامیدند. در این اتاق فلزی کاملا ایزوله، شرایطی همچون یک ناو بزرگ فضایی برقرار بود، سکوت مطلق وجود داشت و ارتباط کیهان‌نورد با دنیای خارج و محیط پیرامون‌شان قطع می‌شد؛ اما این تنها مشکل «زندانی» نبود؛ در این اتاق‌ها باید پدیده‌های دیگری مثل فشار هوای بالا و پایین‌تر از حد معمول، گرما و سرما را همراه با آزمایش‌های دیگر تحمل کنند.
سختی شرایط کار در فضا و نیز ظرافت لازم در انجام کارها، آموزش‌دهی به فضانوردان قبل از اعزام به ماموریت‌های فضایی را امری اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. در میان محیط‌ها و تمرین‌های مختلفی که برای این کار طراحی شده، حضور در غار و غارنوردی امری نوآورانه به نظر می‌رسد.
بتازگی یک گروه از فضانوردان سفری چند روزه را در غاری در ایتالیا تجربه نمودند. به همین مناسبت پس از انجام این برنامه غارنوردی، مصاحبه‌ای را با اندرو فیوستل (Andrew Feustel) که یکی از افراد حاضر در این برنامه بود انجام گرفته که توجه شما را به آن جلب کنیم.
ناسا از سه توافق جدید با سه شرکت تجاری آمریکایی برای طراحی و ساخت نسل آینده فضاپیماهای سرنشین‌دار خبر داده است که براساس آنها این کشور ظرف پنج سال آینده فضانورد به فضا اعزام خواهد کرد.
براساس این توافق‌نامه‌ها که از آن به‌عنوان ابتکار عمل توانمندی تلفیقی خدمه تجاری ناسا یاد می‌شود راه برای پرتاب‌های فضایی سرنشین‌دار با هدف سرویس دهی به برنامه‌های فضایی آمریکا و سایر مشتریان تجاری هموار می‌سازد.
این توافق‌ها با سه شرکت بوئینگ، اسپیس اکس و سیرا نوادا و به ترتیب هر یک به ارزش 460، 440 و 212.5 میلیون دلار منعقد شده است.
این شرکت‌ها از این بودجه‌های کلان برای طراحی و ساخت فضاپیماهای مورد نظر ناسا استفاده خواهند کرد. از زمانی که برنامه شاتل‌های فضایی ناسا به پایان راه خود رسیده است، این آژانس فضایی از کپسول‌های فضایی سایوز روسیه برای انتقال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی و ادامه برنامه‌های فضایی آمریکا استفاده کرده است، اما این شرایط ناسا را در بحران قرار داده است.
|
پس از بازنشستگی فضاپیماهای باقی‌مانده در ناوگان شاتل و کوچ "دیسکاوری" و "انترپرایز" که قبلا به خانه های جدیدشان کوچ کرده اند، عزیمت "فضاپیمای اِندِور" نیز از ناسا به خانه ی جدیدش که مرکز علمی کالیفرنیا خواهد بود از جمعه گذشته شروع شد. این فضاپیما که بر روی یک بوئینگ 747 تغییر یافته سفر می کند، قبل از رسیدن به فرودگاه بین المللی لس آنجلس، در تگزاس و پایگاه نیروی هوایی در ایالت کالیفرنیا، توقف هایی داشت. در طول این سفر، هواپیمای حمل کننده شاتل، از روی چندین شهر و برخی سایت های ناسا از ارتفاع 1500 پایی عبور کرد.
نمایش خداحافظی اِندِور بر فراز بیش از 20 مکان نمادین در لس آنجلس و سان فرانسیسکو، از جمله دیزنی لند، دره سیلیکون، پل گلدن گیت، شهرک هالیوود در ارتفاع پایین انجام شد. پس از اتمام این سفر، اِندِور در 13 اکتبر به موزه نهایی خود که همان مرکز علمی کالیفرنیا می باشد خواهد رسید. شاتل فضایی اِندِور از نظر تجهیزات و وسایل مدرن ترین شاتل ناسا بود. کامپیوترهای قوی تر و همچنین سیستم پیشرانه ی آن در نوع خود منحصر به فرد بود. این فضاپیمای 78 تنی در دوران خدمت 20 ساله خود و در طی بیست و پنج ماموریت فضایی، جمعا 148 فضانورد را به فضا برده است (برخی از فضانوردان چندین بار سفر با شاتل‌های فضایی را تجربه کرده اند) و 4429 بار زمین را دور زده است و می‌توان گفت که حدود 280 روز از این 20 سال را در فضا سپری کرده است. اِندِور یک بار در کنار ایستگاه فضایی میر و 10 بار در کنار ایستگاه فضایی بین‌المللی پهلو گرفته است و جمعا سه ماهواره را در مدار رها کرده است. اِندِور همچنین در کارنامه خود یک ماموریت ویژه برای تعمیر تلسکوپ فضایی هابل را نیز دارد. |
مجله نجوم ابتدای هر ماه نقشه ای در اختیار شما قرار میدهد از اجرام آسمانی و ستاره گانی که شما میتوانید به راحتی ستاره مورد نظر را ببینید و از اسمان لذت ببرید
چگونه از این نقشه استفاده کنیم ؟
این نقشه برای عرضهای جغرافیایی 35 درجه شمالی طراحی شده است در کناره های نقشه چهار جهت اصلی جغرافیایی مشخص شده است برای پائین جرم مورد نظر نقشه را در بالای سر خود نگاه دارید و جهت اصلی روی نقشه را با جهت های جغرافیایی منطبق کنید . آنچه در نقشه میبینید همان چیزی است که در آسمان بالای سرتان وجود دارد .
برای مشاهده این نقشه در کیفیت عالی اینجا کلیک کنید 
محققان موفق به شناسایی یک ابردنباله‌دار جدید شده‌اند که در زمان عبور از آسمان زمین در سال آینده 15 برابر ماه نورافشانی خواهد کرد.
به گزارش (ایسنا)، محاسبات نشان داده که این عابر سماوی در نوامبر 2013 با درخشش بسیار زیادی از آسمان عبور کرده و حتی در نور روز نیز در اطراف خورشید قابل مشاهده است.
دنبالهدار سی/2012 اس1 اکنون ایسون خوانده شده چرا که برای اولین بار ویتالی نوسکی و آرتیوم نوویچونوک روسی با استفاده از تلسکوپ شبکه نوری علمی بین‌المللی آن را شناسایی کرده بودند.
در حال حاضر ایسون کاملا کم نور است چرا که در اعماق فضا و در نزدیکی مدار سیاره مشتری قرار دارد اما در ماههای آینده این دنبالهدار درخشان‌تر شده تا زمانی که با فاصله کمتر از دو میلیون کیلومتری از کنار خورشید در روز 28 نوامبر عبور کند.
این مسیر باعث می‌شود که این دنبالهدار را یک خورشید‌خراش بنامیم و این خطر وجود دارد که دنبالهدار در این فاصله نزدیک از خورشید تجزیه شود.
اما همچنین این امکان وجود دارد که حتی از «ایکیا- سکى» بزرگترین دنباله دار قرن گذشته نیز که ستاره‌شناسان را در 1965 بسیار هیجان‌زده کرده بود، درخشان‌تر شود.
اگر ایسون بتواند طبق پیش‌بینی‌ها دوام بیاورد، بسیار چشمگیرتر از دنبالهدار مک‌نات خواهد شد که یک درخشش مشابه سیاره ناهید را با یک دنباله بلند درخشان در ژانویه 2007 به نمایش گذاشته بود.
ایسون بنظر می‌رسد که از یک مدار سهمی‌وار برخوردار باشد که باعث شده دانشمندان به این باور برسند که این دنبالهدار برای اولین بار از میان منظومه شمسی عبور می‌کند. این امر بدین معنی است که این دنبالهدار احتمالا از ابر اورت در اطراف منظومه شمسی نشات گرفته است.
این دنبالهدار یک توپ بزرگ از سنگ و یخ بوده و احتمالا حاوی ترکیبات فرار مانند یخ آب باشد که مانند جتهای گاز و غبار در فضا منتشر می‌شوند.
ایسون اگر بتواند نزدیکی با خورشید را دوام بیاورد از اواخر ماه نوامبر تا اوایل دسامبر در نیمکره شمالی زمین قابل مشاهده خواهد بود. اما همچنین ستاره‌شناسان متذکر شده‌اند دنباله‌دارهای خورشید‌خراش می‌توانند تا حد زیادی غیرقابل پیش‌بینی باشند. کهوتک یکی از مثالهای بارز از دنباله دارهایی بود که در جهش خود به سوی خورشید در سال 1973 جان سالم بدر نبرد.
سال آینده همچنین دنبالهدار دیگری موسوم به «پن‌استارز(سی/2011 ال 4)» در مارس 2013 در آسمان با درخششی برابر ستارگان دیگر قابل مشاهده خواهد بود.
