ویجر1 (Voyager1) که با فاصله 18میلیارد کیلومتر از زمین، دورترین جسم ساخته دست بشر لقب گرفته، نشانه‌هایی از نزدیک‌شدن به نقطه صفر مرزی منظومه شمسی و فضای میان‌ستاره‌ای را ثبت کرده است.
یافتن ذرات جدید معمولا انرژی بالایی نیاز دارد—به همین خاطر است که شتاب دهنده های بزرگ ساخته شده اند، دستگاه هایی که می توانند ذرات را تا سرعت نور شتاب دهند.
اما راه های خلاقانه تری نیز برای شناسایی ذرات جدید وجود دارد: در دانشگاه تکنولوژی وین، دانشمندان متودی معرفی کرده اند که وجود Axionهای فرضی را ثابت می کند. این ذرات می توانند در اطراف سیاه چاله یافت شوند و از آن انرژی بگیرند. این پروسه قادر است امواج جاذبه ای پراکنده کند که قابل اندازه گیری است.
Axionها ذرات فرضی با وزنی بسیار کم هستند. با توجه به گفته های انیشتین، وزن مستقیما به انرژی مرتبط است، بنابر این برای تولید Axion انرژی بسیار ناچیزی نیاز است. دانیل گرومیلر در این باره می گوید:" وجود Axion ثابت نشده است اما به نظر می رسد که این ذره کاملا حقیقی است."
در فیزیک کوانتومی هر ذره به شکل یک موج تعریف می شود. طول موج به میزان انرژی ذره وابسته است. ذرات سنگین دارای طول موجی کوچک هستند اما Axionها قادرند طول موج هایی به طول چندین کیلومتر تولید کنند. این ذرات می توانند دور سیاه چاله ها بچرخند مانند چرخش الکترون به دور هسته اتم و به جای انرژی الکترومغناطیسی که هسته و الکترون را نگه می دارد ، نیروی جاذبه است که باعث نزدیکی Axion به سیاه چاله می شود.
