نجوم وفضا

ستاره شناسان کانادایی و اروپایی یک سیاره "بی خانمان" را کشف کرده اند که به دور هیچ ستاره ای نمی گردد و هیچگونه رابطه گرانشی ندارد.

دانش پژوهان دانشگاه مونترال و همکاران اروپایی شان می گویند این نخستین سیاره منزوی و تنهایی از این نوع است که تا کنون مشاهده شده است.

"اتین آرتیگاو" از دانشگاه مونترال در این باره گفت: اگر چه نظریه پردازان از وجود این نوع سیاره های بسیار سرد و جوان خبر داده بودند اما تا امروز هیچ موردی از چنین سیاراتی مشاهده نشده بود.

این سیاره که CFBDSIR2149نام گرفته است در بین گروهی از ستاره های بسیار جوان موسوم به "گروه متحرک AB Doradus" قرار دارد اما با هیچ یک از این ستاره ها ارتباط گرانش ایجاد نکرده و از این رو به عنوان یک سیاره معیارهای خاصی از جرم، دما و سن دارد.

طی چند سال اخیر، اجرام متعددی از این نوع شناسایی شده است اما وجود آنها را نمی توان بدون تایید علمی از سن شان، ثابت کرد.

از این رو ستاره شناسان مطمئن نبودند آیا این اجرام آسمانی را سیاره یا کوتوله های قهوه ای طبقه بندی کنند. کوتوله های قهوه ای اجرامی هستند که به نظر ما نتوانسته اند به ستاره تبدیل شوند.

محققان می گویند این سیاره منزوی که حدود هفت برابر اندازه مشتری است، احتمالا در طی دوره شکل گیری اش، از دیگر اجرام آسمانی دور افتاده است.

سازمان فضایی آمریکا تصاویر زیبا و شگفت‌انگیزی از زمین منتشر کرده است که نشان دهنده مواد داخل اتمسفر زمین است و غبار، نمک و دود را در سیاره زمین نمایش می دهد.

این تصاویر که توسط ناسا منتشر شده توسط یک ابررایانه برای مدل سازی اورسلها (ترکیب کلوئیدى ذرات بسیار ریز مایع یا جامد در گاز یک دست) در اتمسفر زمین طراحی شده است.

این تصویر حرکت غبار، نمک دریایی، دود و سولفات را در اتمسفر زمین نشان می دهد و می تواند به نحو چشمگیری در پیش بینی های آب و هوایی موثر باشد.

این تصویر ناسان نشان دهند اروسلها در اتمسفر است؛ غبار ( رنگ قرمز) از سطح زمین بلند می شود، نمک دریایی ( رنگ آبی) حرکت چرخشی داخل گردبادها دارد، دود ( رنگ سبز) از آتشها بالا می رود و ذرات سولفات ( سفید که از بخار آتشفشانها و انتشار سوخت فسیلی حال می شوند

ادامه مطلب...

دانشمندان اعتقاد دارند که به کشف سیاره ای دست یافته اند که در منظومه ای نزدیک قرار دارد و در آن آب وجود داشته و قابل سکونت است.

دانشمندان اعتقاد دارند که سیاره ای را در یک منظومه نزدیک کشف کرده اند که دارای آب مایع است و می تواند از حیات پشتیبانی کند.

این سیاره یک "ابر زمین" نام گرفته چرا که از سیاره ما بزرگتر است. این سیاره تازه کشف شده یکی از اولین نامزدهای وجود حیات تلقی می شود و گفته می شود که یک منطقه قابل سکونت و نه چندان گرم و نه چندان سرد است.

علاوه بر این فاصله آن از خورشیدش به این معنا است که این سیاره آزادانه گردش می کند و تنها یک سمت خود را به روی خورشید خود نکرده است، این امر یکی دیگر از ویژگیهایی است که این سیاره را برای زندگی قابل سکونت جلوه داده است.

یک سال در این سیاره معادل 200 روز و یا شش ماه است ( نصف یک سال در زمین) ستاره آن از خورشید ما کوچکتر است، پس می توان نتیجه گرفت که این سیاره از زمین سردتر است.

این سیاره که HD 40307g نام دارد، نخستین سیاره قابل سکونتی است که محققان یافته اند. سال گذشته سیاره Kepler-22b به عنوان نخستین سیاره در یک منطقه قابل سکونت کشف شد اما این سیاره 600 سال نوری با زمین فاصله داشت، درحالی که عرض کهکشان ما تنها 100 هزار سال نوری است. اما سیاره تازه کشف شده 42 سال نوری با ما فاصله دارد و شاید حتی بتوان آن را با تجهیزات تلسکوپی مشاهده کرد.

چون هر کشف دیگری در جامعه علمی، دانشمندان تاکنون به سختی نسبت به سیاره جدید علاقه نشان داده است.

از سوی دیگر تکنیکی که برای کشف این سیاره جدید مورد استفاده قرار گرفته جدید است. محققان رصدهای صورت گرفته از جستجوگر سیاره سرعت شعاعی با دقت بالا یا HARPS که بخشی از یک تلسکوپ مستقر در شیلی است را بررسی کردند. این ابزار لرزشهای گرانشی را که یک سیاره ایجاد می کند و این لرزشها توسط سیاره های یک ستاره ایجاد می شود. این تکنیک موجب شد که محققان بتوانند سه سیاره دیگر را در این منظومه شمسی شناسایی کنند.

محققان هنوز نمی دانند که این سیاره جدید چون زمین پر از صخره است و یا گازدار چون نپون است، این درحالی است که برخی از محققان هنوز متقاعد نشده است که چنین سیاره ای وجود دارد.

این تحقیق در مجله ستاره شناسی و فیزیک نجومی منتشر شده است.

در حالی که شش سال تا زمان پرتاب تلسکوپ فضایی «جیمز وب» (JWST) آمریکا باقی است، منجمان و مهندسان طراحی تلسکوپ بعدی ایالات متحده را هم آغاز کرده‌اند.

 تلسکوپ فضایی جدید موسوم به ATLAST قادر خواهد بود جو و سطح سیارات فراخورشیدی واقع در فاصله 200 سال نوری از زمین را تشریح کند.

این تلسکوپ دهانه‌ ای 16 متری دارد و در نتیجه وضوح زاویه‌یی آن پنج تا 10 برابر بهتر از تلسکوپ «جیمز وب» و حد حساسیت آن دو هزار برابر بهتر از هابل است.

هدف از طراحی و ساخت این تلسکوپ نه تنها جست‌وجوی سیارات فراخورشیدی بلکه اندازه‌گیری جو و سطوح آن‌ها عنوان شده است.

این فناوری به مواد و فرایندهای جدیدی مانند کربید سیلیکون، آینه‌های راه راه نانولمینت - موج‌دار به همراه پیشرفت‌هایی در کنترل جبهه موج حلقه بسته اپتیک‌های فعال و ابزار پرتاب بسیار بزرگ مجهز است.

این مشخصه‌ها در صورتی که پیشرفت فناوری آن مطابق برنامه ادامه یابد، مفهوم ATLAST را برای بازه زمانی 2020 قابل دستیابی می‌کند.

تاریخ برنامه‌ریزی شده پرتاب این تلسکوپ بین 2025 و 2032 اعلام شده و گفته می‌شود در مداری نزدیک زمین جای می‌گیرد. این موضوع امکان انجام ماموریت‌های مکرر خدماتی را به مدت 20 سال فراهم خواهد کرد.

دانشمندان می‌گویند که هستی بیش از 13 میلیارد سال عمر دارد و پیمودن پهنای آن 186 میلیارد سال نوری زمان می‌برد.

تصاویری که در زیر می‌بینید مجموعه‌ای از اجرام آسمانی است که در با تمام وسعت خود در هر عکس نسبت به عکس قبل تبدیل به نقطه‌ای می‌شود و ذره‌ای بیش نیست. حال ما کجای این دنیا هستیم؟

 

ادامه مطلب...

بر اساس اعلام ناسا برجستگی های مرکز این دهانه پیچیده به گونه ای شکل گرفته که مانند یک صورت خندان به نظر می رسد.

مهندسان ناسا این تصویر را با شفافیت بیش از 200 متر / پیکسل ایجاد کرده و امکان درشت نمایی این منطقه کوچک را فراهم ساخته اند.

ادامه مطلب...

گروهی از دانشمندان، محققان و عکاسان نجوم جهان در طرح انتخاب برترین تصاویر فضایی شرکت کردند.

به گزارش ایسنا، «برایان اشمیت» برنده جایزه نوبل فیزیک 2011 میلادی، «جیل تارتر» بنیانگذار موسسه جست‌وجوی هوش فرازمینی (SETI) و «جان متر» محقق ارشد تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، از جمله افرادی بودند که در طرح انتخاب برترین تصاویر فضایی شرکت کردند.

ادامه مطلب...

دانشمندان با استفاده از رادیو تلسکوپ بزرگ ناسا تصاویر راداری از سیارکی تهیه کردند که صبح دیروز- دوشنبه- در نزدیک ترین فاصله از کنار زمین گذشت.

آزمایشگاه جت پیشرانش ناسا در کالیفرنیا اعلام کرد:  تصاویر این سیارک که   2007 PA8نام دارد و عرض آن حدود یک مایل بود زمانی که در نزدیک ترین فاصله به زمین قرار داشت توسط  آنتن "شبکه اعماق فضا 230 فوتی" در گلداستون، گرفته شد.

تصاویر نشان می دهد  این سنگ فضایی که شکل نامنظمی دارد و احتمالا دهانه هایی بر روی آن هست ، بسیار آرام  و احتمالا یک بار در هر سه تا چهار روز می چرخد.

در نزدیک ترین فاصله ، این سیارک فقط چهار میلیون مایل از زمین فاصله داشت یعنی 17 برابر فاصله زمین و ماه.

عبور این سیارک از نزدیک ترین فاصله به زمین صورت گرفت و دستکم 200 سال دیگر طول می کشد تا دوباره چنین عبوری برای این سیارک انجام شود.

برنامه ناسا برای رصد اجرامی که از نزدیکی زمین می گذرند به دنبال اجرامی مانند سیارک 2007 PA8می گردد و مدار آنها را بررسی می کند تا دریابد آیا این اجرام برای زمین خطری دارند یا خیر.

 فضانوردانی که دوره طولانی در جاذبه کم به سر می‌برند،‌ تغییرات فیزیولوژیکی را در بدن خود تجربه می‌کنند. وقتی به زمین برمی‌گردند،‌ گاه از ساده‌ترین اعمال فیزیکی ناتوانند و باید دوباره با زندگی زمینی سازگار شوند.

ادامه مطلب...

مریخ نورد کنجکاوی در نخستین مرحله آنالیز جو سیاره سرخ با هدف کشف علت از بین رفتن جو اصلی این سیاره، تاکنون موفق به کشف گاز متان نشده است.

 موجودات زنده بیش از 90 درصد متان موجود در جو زمین را تولید می‌کنند و دانشمندان امیدوار به یافتن نشانه‌هایی از وجود این گاز در سیاره سرخ بعنوان نشانه‌ای از حیات هستند.

مریخ نورد کنجکاوی که هم اکنون در منطقه «راکنست» در نزدیکی دهانه گیل حضور دارد، با استفاده از ابراز مخصوص برای نخستین بار جو سیاره سرخ را مورد آنالیز دقیق قرار داده است.

نخستین مرحله جستجو برای یافتن نشانه‌هایی از گاز متان با استفاده از طیف سنج لیزری (TLS) درون ابزار آنالیز نمونه در مریخ (SAM) کنجکاوی انجام شد.

بر اساس اعلام آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) در نخستین مرحله از تجزیه و تحلیل جو مریخ توسط ابزار SAM هیچ نشانه ای از وجود متان تاکنون بدست نیامده است.

ابزار علمی مختلفی بر روی مریخ نورد تعبیه شده است، اما ابراز SAM‌ قلب کنجکاوی محسوب می شود که حدود نیمی از وزن آن را در بر می‌گیرد و محققان امیدوارند که در ادامه تحقیقات بتوانند با کمک این ابزار، نشانه‌های احتمالی حیات بر سطح مریخ را بیابند.

جو فعلی مریخ 100 برابر نازک تر از جو زمین است و درک رویدادی که باعث از بین رفتن جو اصلی سیاره سرخ شده است، می تواند به دانشمندان در خصوص احتمال وجود حیات و قابل سکونت بودن مریخ کمک کند.

یک محیط کاملا متفاوت با جوی ضخیم‌تر و منابع گسترده آب از جمله فرضیه‌هایی است که در خصوص گذشته باستانی مریخ مطرح شده است.

ناسا قصد دارد در مأموریت MAVEN در سال 2014 میلادی، تخریب جو بالای سیاره سرخ را مورد بررسی دقیق قرار دهد.