نجوم وفضا

دانشمندان ستاره ای را شناسایی کرده اند که دستکم 13.2 میلیارد سال عمر دارد این مسن ترین ستاره ای است که تا کنون در کائنات مشاهده شده است.این ستاره 186 سال نوری از زمین فاصله دارد.

بر اساس محاسبات محققان، انفجار بزرگ حدود 13.77 میلیارد سال پیش صورت گرفته و این ستاره که HD 140283 نام دارد در بین نخستین ستاره هایی است که در عالم شکل گرفته اند.

"هوارد بوند" ستاره شناس دانشگاه دولتی پنسیلوانیا در نشست سالانه انجمن ستاره شناسی آمریکا گفت: معتقدیم این ستاره قدیمی ترین و مسن ترین ستاره شناخته شده در کیهان است که سن آن به خوبی تعیین شده.

وی افزود: از آنجا که این ستاره حاوی برخی عناصر سنگین است، گفته می شود یکی از نسل دومی های ستاره هایی است که پس از انفجار بزرگ شکل گرفته اند.

نسل نخست ستاره ها به سختی حاوی عناصر سنگین تر از هلیوم بودند اما زمانی که طی چند صد میلیون سال پس از شکل گیری شان به ابرنواختر تبدیل شدند با ستاره هایی مانند HD 140283جایگزین شدند.

رصدهای صورت گرفته توسط تلسکوپ فضایی هابل به دانشمندان کمک کرد فاصله این ستاره از زمین را با دقت غیر منتظره ای تعیین کنند. این تلسکوپ به محققان در انجام اندازه گیری های دقیق تری از درخشش این ستاره یاری رساند.

زمانی که درخشش این ستاره مشخص شد محققان توانستند میزان سرعت از بین رفتن هیدروژن را در آن دریابند از این رو سن آن را تعیین کردند.

وقتی ستاره ها روند کاهش هیدروژن خود را آغاز می کنند، کم نور می شوند، از این رو این امر می تواند نشانگر قابل اعتمادی از سن ستاره ها باشد.

سن دقیق این ستاره 13.9 میلیارد سال محاسبه شده است اما محاسباتی از این دست معمولا حاوی حاشیه خطای بالایی هستند.

در مورد ستاره HD 140283حاشیه خطا 700 میلیون سال بود، بنابراین، این ستاره دستکم 13.2 میلیارد سال عمر دارد.

پیش از این، گفته می شد یک ستاره دیگر موسوم به Methuselah2، 13.2 میلیارد سال سن دارد اما محققان مطمئنند سن ستاره HD 140283با دقت بسیار بالاتری تعیین شده است.

منجمان حین مطالعه بر روی یک ستاره تازه‌متولد شده، شاهد رخداد جزئیات دقیقی از چگونگی تشکیل سیارات اطراف آن بودند.

 این مشاهدات مرحله جدید ناشناخته‌یی از تکامل سیاره‌یی را آشکار می‌سازند.

 به نظر می‌رسد که سیارات عظیم گازی گسست موجود بین دیسک متشکل از مواد احاطه‌کننده ستاره را پل می‌زنند و با استفاده از گرانش برای کانال‌زنی به بخش درونی در عرض این گسست، به ستاره کمک می‌کنند که رشد کند.

 شبیه‌سازی‌های تئوریک وجود چنین پل‌هایی را بین بخش‌های درونی و خارجی دیسک‌های احاطه‌کننده ستارگان پیش‌بینی کرده بودند اما هیچ یک از آن‌ها تاکنون به طور مستقیم مشاهده نشده بودند.

ادامه مطلب...