راز مرگ جوانترین کیهان نورد
ارسال شده توسط رضا در 91/7/14:: 7:23 عصراگر از کسانی که به تاریخ کیهاننوردی علاقهمند هستند، سوال شود جوانترین کیهاننورد جهان چه کسی بود؟ مسلما جواب خواهند داد «گرمان تیتف». گرمان تیتف، دومین کیهاننورد جهان، در زمان سفرش به فضا در سال 1961، 25ساله بود؛ اما او جوانترین به شمار نمیرفت.

جوانترین عضو نخستین گروه کیهاننوردان جهان، یک خلبان 24 ساله نیروی هوایی شوروی بود به نام «والنتین بوندارنکو(Valentin Bondarenko) » که به همراه تیتف، گاگارین و 18 نفر دیگر سال 1960 برای سفر به فضا انتخاب شد. اما اینکه چرا نامی از او در میان نیست و چرا هیچ کس درباره این فضانورد ناکام صحبت نمیکند، داستانی دارد که در ادامه برایتان تعریف خواهم کرد.
اتاق کیهانی
با توجه به این که درسالهای آغاز عصر کیهاننوردی، سفر به فضا در ناوهای تکنفره انجام میشد، کارشناسان معتقد بودند کیهاننوردان باید تحمل تنهایی را داشته باشند.
یکی از آموزشهای کیهاننوردان زندگی در اتاقکی بود که آن را «اتاق کیهانی» مینامیدند. در این اتاق فلزی کاملا ایزوله، شرایطی همچون یک ناو بزرگ فضایی برقرار بود، سکوت مطلق وجود داشت و ارتباط کیهاننورد با دنیای خارج و محیط پیرامونشان قطع میشد؛ اما این تنها مشکل «زندانی» نبود؛ در این اتاقها باید پدیدههای دیگری مثل فشار هوای بالا و پایینتر از حد معمول، گرما و سرما را همراه با آزمایشهای دیگر تحمل کنند.
از جمله بعد از مدتی اقامت برای آن که به تواناییهای مغزی آنان پی ببرند، نخست کیهاننورد حسگرهایی را به نقاط خاصی از بدن خود وصل میکرد سپس روی صندلی مخصوصی مینشست که در استوانهای با خطوطی موازی از بالا به پایین به صورت پیچدار قرار داشت که از بالای استوانه شروع و به انتهای آن ختم میشد.
استوانه به حرکت در میآمد و کیهاننورد باید با چشمانش مسیر حرکت یک خط را دنبال میکرد. در این حال توسط کسانی که در بیرون اتاق نشسته بودند مورد سوالهای مختلف قرار میگرفت و باید پاسخ منطقی به سوالها میداد!
کیهاننورد در این اتاق میتوانست کتاب بخواند یا موسیقی گوش کند. او باید هر 9 دقیقه یکبار درجه حرارت بدن خود، میزان حرارت و رطوبت و فشار هوای اتاق را به وسیله رادیو به خارج اطلاع میداد.
همچنین هر روز، باید نمونه خون خود را میگرفت و در محفظهای میگذاشت که دو در داشت و بعد از بسته شدن در داخلی، پزشکان در خارجی را باز کرده و نمونه را برای آزمایش برمیداشتند.
والنتین بوندارنکو - که اگر همه چیز خوب پیش میرفت حالا نامش به عنوان جوانترین فضانورد سیاره زمین در یادها باقی مانده بود - در جریان یکی از این آزمایشها کشته شد و سیستم امنیتی شوروی سابق که تحمل هیچ خبری از شکست حتی یک آزمایش ساده در این کشور را نداشت، تلاش کرد تا نام این قهرمان را برای همیشه از صحنه روزگار محو کند؛ تلاشی که با فروپاشی نظام کمونیستی عقیم ماند.
آتش و اکسیژن والنتین بوندارنکو در اتاقک کیهانی، دوره 10 روزه « سفر فضایی» را طی میکرد. هوای داخل آن اکسیژن خالص بود. در آن روز بوندارنکو پس از نمونهگیری پزشکی معمولی و بعد از ضدعفونی کردن محل نمونهگیری دستش با پنبه آغشته به الکل، دچار غفلت شد و آن را روی اجاق برقی انداخت. شعله ایجاد شده باعث انفجار هوای داخل اتاقک گردید. گرچه گروه نجات خیلی سریع وارد کار شد؛ اما نمیتوانستند در اتاقک را فوری باز کنند. آن روز در اتاق کیهانی، برنامه فشار هوای پایین برقرار بود. برای جبران کمبود فشار هوا، درصد اکسیژن را تا مرحله خلوص بالا برده بودند.
نکته: سیستم امنیتی شوروی سابق که تحمل هیچ خبری از شکست حتی یک آزمایش ساده در این کشور را نداشت، تلاش کرد تا نام والنتین بوندارنکو به عنوان جوان ترین فضانورد سیاره زمین را برای همیشه از صحنه روزگار محو کند آنها که اهل غواصی هستند میدانند غواصان مناطق عمیق که ساعتها از اکسیژن خالص تنفس کردهاند نمیتوانند فورا به سطح بیایند زیرا در این صورت دچار مرگ خواهند شد. غواص بتدریج بدن خود را با شرایط مشابه و نزدیک به فشار هوا و ترکیبات طبیعی جو زمین که اکسیژن بخش کوچکی از آن است، وفق میدهد. به دلیل آن که هوای داخل اتاقک کیهانی سرشار از اکسیژن بود، با وجود حادثه آتشسوزی گروه نجات نمیتوانستند دریچه اتاقک را فورا باز کنند زیرا فشار هوای داخل اتاق و بیرون یکسان نبودند و اگر در را باز میکردند مرگ فوری به سراغ بوندرانکو میآمد. در داخل اتاقک هوای چندانی نمانده بود و آتش شدت نداشت؛ اما بوندارنکو هم از کمبود اکسیژن و هم از سوختگی در حال مرگ بود. تغییر فشار هوای اتاق هم براحتی ممکن نبود. به هر حال زمانی در اتاقک باز شد که کیهاننورد جوان جراحات وحشتناکی داشت. بوندارنکو بشدت سوخته بود؛ اما در همان حال مرتبا تکرار میکرد که هیچ کس مقصر نیست و حادثه در اثر اشتباه خود او رخ داده است. او را به بیمارستان بسیار مجهز «بوتکین» منتقل کردند. در آنجا، وی با نام مستعار ثبت شد. پزشکان سعی کردند او را از مرگ نجات دهند؛ اما بوندارنکو پس از 16 ساعت زجر، درگذشت. بوندارنکو براساس پرونده پزشکی، بر اثر شوک ناشی از سوختگی جان داد. جسدش را به زادگاهش «خارکف» در «اکراین» بردند و دفن کردند. بر سر قبر او تا زمان فروپاشی شوروی سنگی نصب شده بود که اصلا مشخص نمیکرد او یک کیهاننورد بوده است زیرا تا آن زمان نه از او و نه از دیگرانی که عضو نخستین گروه کیهان نوردان شوروی بودند؛ اما به فضا سفری نداشتند نامی به عنوان کیهان نورد برده نمیشد. این حادثه 25 سال پنهان ماند. نوشدارو سالها قبل، ضمن بازدید از کارخانه «زوزدا» که سازنده تجهیزات ایمنی برای کیهاننوردان است. شیئی عجیبی را دیدم، چیزی ویترین مانند؛ اما تقریبا استوانهای به قطر تقریبی 80ـ70 سانتیمتر و طول حدود دو متر که درآن محلی برای خواب قرار داشت. راهنما برای من توضیح داد در این محفظه کاملا بسته میتوانیم مجروحانی که به هر دلیل نباید با هوای بیرون ارتباط داشته باشند بستری کنیم، فشار هوا و میزان اکسیژن آن قابل تنظیم است و دستگاههای نصب شده در داخل آن میتواند تمام نیازهای حیاتی بدن بیمار را تامین کند. و میگفت که در صورت بروز حادثهای برای کیهاننورد، میتوانیم او را در داخل این محفظه با هوای پاک و عاری از میکروب، از گزند بیماری محفوظ داریم. این «نوشداروی بعد از مرگ سهراب» پس از ماجرای کشته شدن بوندارنکو درست شد. اگر چنین وسیلهای در آن زمان بود، گروه نجات خیلی سریع میتوانستند به داخل اتاق رفته و بوندارنکو را در این محفظه قرار دهند و به بیمارستان برسانند. شش سال پس از این حادثه بار دیگر اکسیژن به سراغ جان فضانوردان رفت اما این بار طعمههای این گاز در غرب سیاره زمین بودند. سه فضانورد آپولو 1 در حالی که درهای کپسول فضایی خود را به منظور آزمایشی قبل از پرتاب بسته بودند و درون کپسولشان از اکسیژن با غلظت بالا پر شده بود، درگیر یک آتشسوزی ناشی از اتصال سیمهای برق شده و کشته شدند. شاید اگر به جای دیوار آهنین و حس دشمنی و رقابت، رفاقت بین دولتها حکمفرما بود، تجربه مرگ دلخراش والنتین بوندارنکو مانع از کشته شدن سه همکار دیگرش در آن سوی سیاره زمین میشد.