نجوم وفضا

فوران‌های خورشیدی هفته گذشته بالاخره به زمین رسید و نمایش زیبایی از شفق‌های قطبی را در عرض‌های جغرافیایی زمین به راه انداخت، مانند همین نمایی که دو شب پیش توسط هوگو لوهر در لیکانگساند نروژ به ثبت رسید.

معمولا سه روز طول می‌کشد تا فوران‌های خورشیدی به زمین برسند (البته به شرطی که رو به زمین باشند) و نمایش زیبایی از شفق قطبی را ایجاد کنند. پیش‌بینی می‌شود روزهای 14 و15 اکتبر / 23 و 24 مهرماه نیز موج بعدی فوران خورشیدی به زمین برسد و نمایش دیگری به راه بیاندازد.
برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

ستاره های مرده می توانند GPS کیهانی برای جهت یابی و حرکت فضاپیماهای آینده باشند و نیاز به ارتباط با سیستم های موقعیت یاب زمینی را از بین ببرند.سازمان فضایی اروپا از دانشمندان آزمایشگاه فیزیک ملی و دانشگاه لیستر انگلیس خواسته است تا امکان استفاده از ستاره های مرده موسوم به تپ اختر را برای جهت یابی فضاپیماها در اعماق فضا بررسی کنند.

چنین جهت یابی هایی در حال حاضر بر اساس انتقال رادیویی بین یک فضاپیمای دوردست و شبکه ای از ایستگاه ها بر روی زمین انجام می شود. فاصله زیاد این سیستم های جهت یابی با کاوشگرهای فضایی موجب می شود ارتباط و رسیدن دستور ساعتها، روزها و حتی مدت بیشتری طول بکشد این امر موجب می شود توانایی فضاپیما برای واکنش سریع بر اساس موقعیتش تحت تاثیر قرار بگیرد.

دانشمندان می گویند در حال بررسی استفاده از پرتوهای ایکس ستاره های مرده موسوم به تپ اختر هستند تا به فضاپیماها در جهت یابی و حرکت مستقل کمک کنند.

تپ اخترها ستاره نوترونی بسیار فشرده ای هستند که به سرعت می چرخند و پرتوهای الکترومغناطیسی شدیدی از خود متساطع می کنند که به صورت پالس دیده می شوند از این رو می توانند با استفاده از فناوری مشابه GPS، منبع مناسبی برای جهت یابی باشند.

این امر می تواند به فضاپیما کمک کند تا به طور مستقل و بی نیاز از ارتباط با زمین، جهت خود را یافته و حرکت کند.

"ستنام شمار" از آزمایشگاه فیزیک ملی انگلیس گفت: با استفاده از آشکارسازهای پرتو ایکس، فضاپیماها می توانند زمان رسیدن پالس ها از تپ اخترها را برای تعیین موقعیت و حرکت خود اندازه گیری کنند.

بر اساس این گزارش، دانشگاه لیستر از تجربیاتش در نجوم پرتوایکس استفاده خواهد کرد تا به طراحی بالقوه ای برای چنین ابزاری برسد. از سوی دیگر آزمایشگاه فیزیک ملی نیز قرار است الگوریتم های زمان و جهت یابی را برای تعیین دقت بالقوه این روش ارائه کند.

استفاده از تپ اخترها به عنوان GPSطبیعت در فضا می تواند روزی بشر را قادر به جهت یابی و حرکت بسیار در فضاهای بسیار دوتر از منظومه شمسی بکند.

ستاره شناسان می گویند در یک ابر در فضاهای دور دست که در آستانه تشکیل یک ستاره جدید است، میزان بخار آبی یافته اند که می تواند حجمی بیش از دو هزار برابر اقیانوس های زمین را پر کند.

دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی هرشل می گویند به این یافته دست پیدا کردند.

آنها اظهار می دارند که این پدیده در هسته پیش ستاره در صورت فلکی ثور موسوم به Lynds 1544مشاهده شده و نخستین تشخیص بخار آب در ابر مولکولی در آستانه شکل گیری ستاره است.

ستاره ها در هسته های پیش ستاره ای – ابری از گاز و غبار سرد و تاریک - شکل می گیرند که حاوی تمامی اجزای لازم برای ساخت منظومه شمسی مانند منظومه ما است.

پائولو کاسلی از دانشگاه لیدز انگلیس گفت: برای تولید این میزان بخار، باید آب منجمد زیادی در این ابر وجود داشته باشد یعنی به اندازه سه میلیون اقیانوس منجمد زمینی.

این بخار توسط پرتوهای کیهانی پرانرژی که از درون این ابر می گذرند از غبار منجمد رها شده است.

کاسلی افزود: پیش از رصدها ما می دانستیم که به دلیل سردی بسیار زیاد فاز گازی آب به صورت دانه های غبار منجمد می شود از این رو نمی توانستیم آن را اندازه گیری کنیم. اما اکنون باید شناخت و دانسته های خود را از فرایندهای شیمیایی در این منطقه پرچگالی و همچنین از اهمیت پرتوهای کیهانی برای حفظ میزانی از بخار آب مرور کنیم.

ستاره شناسان می گویند مولکول های آب به سوی مرکز و قلب این ابر که احتمالا ستاره جدیدی در آن شکل خواهد گرفت، حرکت می کنند.

مواد کافی برای شکل دهی یک ستاره حداقل به عظمت و بزرگی خورشید ما وجود دارد که به آن معناست که می تواند منظومه سیاره ای احتمالا شبیه منظومه شمسی ما را شکل دهد.

برخی از این بخار آب رصد شده، برای شکل دهی ستاره استفاده خواهد شد اما مابقی در حلقه های اطراف قرار می گیرند و ذخیره غنی از آب را برای تغذیه سیارات جدید بالقوه فراهم می کند.

 

کپسول باری «دراگون» حامل تجهیزات مورد نیاز فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی از جمله محموله ویژه بستنی روز چهارشنبه با موفقیت توسط بازوهای رباتیک به ایستگاه متصل شد.

 مراحل الحاق کپسول باری «دراگون» روز چهارشنبه ساعت 11:22 به وقت گرینویچ (14:52 به وقت تهران) توسط «آکیهیکو هوشیده» فضانورد ژاپنی و با کمک بازوهای رباتیک انجام شد.

ادامه مطلب...

با تعویق مجدد پرش جسورانه فلیکس بامگارتنر، رکوردشکنی تاریخی چترباز ماجراجوی اتریشی در پرش از ارتفاع حدود 36.5 کیلومتری سطح زمین به ساعت 21 امشب موکول شد.

  این پرواز که قرار بود ساعت 15:30 امروز به وقت ایران انجام شود تاکنون چندین بار به تعویق افتاده است.

 رکوردهای جدیدی در پرواز فلیکس بامگارتنر شکسته خواهد شد که نتیجه آن پیشرفت‌های زیادی در زمینه تکنولوژی‌های پروازی و فضایی است.

 بامگارتنر عصر امروز سوار بر کپسولی به ارتفاع تقریبی 120 هزار پا (36.5 کیلومتر) از سطح زمین خواهد رسید و از آنجا پرواز خود را آغاز خواهد کرد.

ادامه مطلب...

موشک فالکون شرکت اسپیس اکس از فلوریدا راهی ایستگاه فضایی شد

برای اولین بار موشک یک شرکت خصوصی تجاری برای تامین تدارکات ایستگاه بین المللی فضایی راهی مدار زمین شده است.

موشک فالکون حامل کپسول بار موسوم به "دراگون" در ساعت 20:35 به وقت محلی از مرکز فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا پرتاب شد.

ادامه مطلب...

بیش از چهار قرن پیش مردی بود که برای اولین بار در تاریخ بشر تلسکوپی کوچک را به سوی آسمان گرفت. زمانی که چشمش را در پشت چشمی آن تلسکوپ ابتدایی قرار داد منظره‌ای در مقابل چشمانش هویدا شد که احتمالا او را شیدا و شگفت‌زده کرده است.

او زمانی که چشم از آن منظره خیره‌کننده برداشت، هم خود و هم جهانش وارد دنیای جدیدی شده بودند و جهان هیچ‌گاه دوباره مشابه قبل از آن لحظه نشد. گالیله می‌توانست چیزهای زیادی ببیند، اما قدرت کم ابزار او مانع شد تا جهانی متفاوت را ببیند. او هر جا که نگاه می‌کرد ستاره‌ها را می‌دید. دشتی خرم و پربار از ستاره‌هایی که در گوشه و کنار آسمان پراکنده شده بودند. او قمرهای مشتری را دید و هلال‌های سیاره زهره را. بر سطح ماه سطحی ناهموار را مشاهده کرد و دید خورشید بر خلاف ظاهر درخشانش گاهی غبارآلود می‌شود و لکه‌هایی بر صورتش می‌نشیند. او به این ترتیب درک ما از عالم را برای همیشه تغییر داد و تیر خلاصی بر نظریه زمین مرکزی زد.

هیچ کس نمی‌داند آن لحظه که گالیله چشم بر تلسکوپش آسمان را می‌دید و برای اولین‌بار به کاوش در این قلمرو ی دست نیافتنی می‌پرداخت چه احساسی را تجربه می‌کرد. می‌دانیم شگفت‌زده بود. می‌دانیم هیجانی عمیق وجودش را فرا گرفته بود و شاید از دیدن آنچه برای نخستین‌بار می‌دید لحظاتی قلبش تندتر می‌زده است و عرقی از هیجان چهره‌اش را می‌پوشانده اما آنچه در ذهن و جان او می‌گذشت تنها گنجینه‌ای برای خود او بود.

ادامه مطلب...

 

در شرایطی که تاکنون فقط پای چند روبات و 12 فضانورد آن‌هم در چهل سال پیش به ماه رسیده، با تعدادی از عجیب‌ترین، غیرمنطقی‌ترین و گاه احمقانه‌ترین ایده‌هایی آشنا شوید که برای ارسال یا ساختن در ماه پیشنهاد شده است.

 خبرآن‌لاین نوشت: اگر به شما بگویند طرحی برای ساخت یک ابرکامپیوتر بر روی ماه مطرح شده است، اولین چیزی که به ذهنتان می‌رسد این است که غیر از یک نویسنده رمان‌های علمی تخیلی چه کس دیگری می‌تواند چنین چیزی را مطرح کند. اما به گزارش وایرد، این ایده واقعی است و چنین ابررایانه‌ای که آن را ابرکامپیوتر قمری می‌نامیم، می‌توانست از پس کارهای مهمی مثل پردازش داده‌های علمی فضایی و کمک به کاهش مشکلات پهنای باند برای شبکه ارتباطات فضایی برآید. به رغم این که موانع بسیاری بر سر راه‌اندازی چنین پروژه‌ای وجود دارند، این عجیب‌ترین چیزی نیست برای ساخت بر روی ماه پیشنهاد شده است.

ادامه مطلب...

دو تلسکوپ فضایی ناسا موفق به ثبت تصویری جدید از سحابی هلیکس در آسمان شدند که شبیه به یک چشم عظیم کیهانی است.

  سحابی هلیکس موسوم به NGC 7293 نمایش دهنده یک ستاره در حال مرگ موسوم به سحابی سیاره‌ای است.

 این تصویر جدید که اخیرا منتشر شده، اطلاعات تلسکوپ فضایی اسپیتزر را در طول موج نور مادون قرمز با داده‌های کاوشگر تکامل جهان GALEX در طول موج کوتاه‌تر نور فرابنفش ترکیب کرده است.

ادامه مطلب...

اگر از کسانی که به تاریخ کیهان‌نوردی علاقه‌مند هستند، سوال شود جوان‌ترین کیهان‌نورد جهان چه کسی بود؟ مسلما جواب خواهند داد «گرمان تیتف». گرمان تیتف، دومین کیهان‌نورد جهان، در زمان سفرش به فضا در سال 1961، 25ساله بود؛ اما او جوان‌ترین به شمار نمی‌رفت.

جوان‌ترین عضو نخستین گروه کیهان‌نوردان جهان، یک خلبان 24 ساله نیروی هوایی شوروی بود به نام «والنتین بوندارنکو(Valentin Bondarenko) » که به همراه تیتف، گاگارین و 18 نفر دیگر سال 1960 برای سفر به فضا انتخاب شد. اما این‌که چرا نامی از او در میان نیست و چرا هیچ کس درباره این فضانورد ناکام صحبت نمی‌کند، داستانی دارد که در ادامه برایتان تعریف خواهم کرد.

ادامه مطلب...