نجوم وفضا

سیاره پلوتو یا پلوتون بر اساس فاصله از خورشید ، بعد از سیاره نپتون قرار داشته و از نظر بزرگی - پس از اریس - دومین سیاره کوتوله منظومه شمسی است. این جرم آسمانی از هنگام کشف (در سال 1930) تا 24 اوت 2006 نهمین سیاره‌ی منظومه شمسی محسوب می‌شد ، اما اکنون بنا بر تعریف نوین اتحادیه‌ی بین‌المللی اخترشناسی یک سیاره کوتوله به حساب می‌آید و به عنوان نمونه نخست از رده‌ی جدید اجرام فرانپتونی به شمار می‌رود.

پلوتون گویش زبان فرانسه است و در زبان انگلیسی به آن « پلوتو » می‌گویند.
پلوتون در افسانه‌های روم باستان نام خدای زیرزمینی است. این نامگذاری به دلیل فاصله‌ی بسیار دور این جرم آسمانی از خورشید می‌باشد.                                                                                                                                                                                                                                                                                               منشأ پلوتون چیست و از کدام بخش کیهان آمده است؟
نخست تصور می‌شد که پلوتون یکی از اقمار نپتون بوده است ، اما وجود شباهت‌هایی میان ترکیبات و مدارهای پلوتون با ترایتون (یکی از اقمار نپتون) دلالت بر این دارد که ممکن است هر دوی آنها قبلا در مدارهای مستقلی دور خورشید حرکت می‌کرده‌اند و بعدا سیاره نپتون ، تراتیون را به دام انداخته است. با اینکه مدار پلوتون ، مدار نپتون را قطع می‌کند ، اما هرگز آنقدر به آن نزدیک نمی‌شود که تحت تأثیر نیروی گرانشی نپتون قرار گرفته و به دام بیفتد.
عده‌ای از اخترشناسان با توجه به شباهت‌های موجود میان پلوتو و ترتیون با دیگر اجرام کمربند کوئیپر نتیجه می‌گیرند که هم قمر تراتیون و هم سیاره پلوتون حدود 4.5 میلیارد سال پیش ، از این کمربند به بیرون پرتاب شده‌اند. عده‌ای دیگر با توجه به مدار عجیب و مرکز گریز پلوتون تصور می‌کنند که این سیاره‌ی کوتوله ممکن است ابتدا قمر یکی از سیارات منظومه شمسی (حتی شاید زمین) بوده ، که بعدا از آن گریخته است.

ادامه مطلب...