نجوم وفضا

امروزه کهکشان‌های شکل‌دهنده ستارگان از قبیل کهکشان آندرومد یا کهکشان راه شیری دارای فرم معمول سیستم‌های دیسکی شکلی هستند که در آن چرخش بر سایر حرکات درونی غلبه می‌کند با این حال دورترین کهکشان‌های آبی رنگ مورد مطالعه در این تحقیق دارای رفتاری کاملاً متفاوت هستند.

این کهکشان‌ها حرکات نامنظم و سازماندهی‌نشده‌یی را در جهت‌های چندگانه از خود بروز می‌دهند.

بر اساس این تحقیق، یک تغییر مداوم به سمت سازماندهی بیشتر تا زمان حال حاضر در این کهکشان‌ها وجود دارد زیرا حرکات نامنظم به مرور زمان از هم پاشیده شده و سرعت‌های چرخش افزایش می‌یابند و این کهکشان‌ها به تدریج در حال قرار گرفتن در درون دیسک‌های دارای رفتار مناسب هستند.

این بدین معناست که کهکشان‌های آبی‌رنگ حرکات کمتر سازماندهی‌شده‌تر دارند و با نزدیک شدن به زمان حال سرعت‌های چرخشی سریع‌تری را از خود نشان می‌دهند.

این رفتار برای کهکشان‌های دارای تمامی جرم‌ها صادق است اما پرجرم‌ترین سیستم‌ها همواره بالاترین سطح سازماندهی را از خود نشان می‌دهند.

محققان حاضر در این پروژه مدعی‌اند که کهکشان‌های آبی دوردست مورد مطالعه آن‌ها به تدریج در حال متحول شدن به سمت کهکشان‌های دیسکی چرخشی (مانند کهکشان راه شیری) هستند.

به گفته بنجامین واینر، ستاره‌شناس دانشگاه آریزونا، مطالعات پیشین کهکشان‌هایی که به دیسک‌های چرخشی منظم معمول در جهان امروز شبیه نبودند را حذف و فقط کهکشان‌های دوردست نایاب دارای رفتار سازماندهی شده‌تر را بررسی می‌کردند و به این نتیجه رسیده بودند که این کهکشان‌ها تغییر نمی‌کنند.

محققان حاضر در این طرح به جای محدود کردن نمونه‌ها، انواع خاصی از تمامی کهکشان‌های دارای خطوط انتشار را بررسی کردند. این خطوط به اندازه کافی روشن هستند تا حرکات درونی را تعیین کنند.

خطوط انتشار طول موج‌های تشعشعی هستند که توسط گازهای درون کهکشان ساطع می‌شوند.

این خطوط هنگامی که نور کهکشان به اجزای رنگی‌ تجزیه می‌شود آشکار می‌شوند و حامل اطلاعاتی در خصوص فاصله و حرکات درونی کهکشان هستند.

به نظر می‌رسد کهکشان راه شیری نیز سیر تکاملی مشابه به کهکشان‌های حاضر در نمونه موردی را طی کرده باشد و به تدریج و به هنگام شکل‌گیری خورشید و منظومه شمسی در وضعیت کنونی خود قرار گرفته است.

طی هشت میلیارد سال گذشته تعداد ادغام‌های بین کهکشان‌های بزرگ و کوچک به طور قابل توجهی کاهش یافته است. بنابراین از میزان کلی شکل‌گیری ستارگان و وقوع انفجارات ابرنواختری مرتبط با شکل‌گیری این اجرام کاسته شده است.

دانشمندان معتقدند این مولفه‌ها ممکن است در خلق مسیر تکاملی مورد مشاهده آن‌ها نقش ایفا کرده باشند.

با مشاهده این الگو محققان می‌توانند شبیه‌سازی‌های رایانه‌یی موجود در خصوص تکامل کهکشانی را تغییر دهند تا زمانی که مدل‌های حاصل بتوانند مسیر مشاهده شده را تکرار کنند.

نتایج این مطالعه در The Astrophysical Journal انتشار یافته است.

منبع ایسنا