نجوم وفضا

پل چوداس ستاره شناس آزمایشگاه رانش جت ناسا در کالیفرنیا اظهارداشت: ارتباط عبور این خرده سیاره از کنار زمین و اختلال در ارتباطات ماهواره ای بعید به نظر می رسد اما ما نمی توانیم آن را تکذیب کنیم.

استیو چسلی از دیگر ستاره شناس های این آزمایشگاه ناسا اظهار داشت: این خرده سیاره چند هفته پیش از سوی ستاره شناس های آزمایشگاه آلساگرا در اسپانیا کشف شده و درحال حاضر از طریق تلسکوپ یک قطره کوچک به نظر می رسد.

ستاره شناسان تخمین زده اند که این سنگ فضایی حدود 45 متر عرض دارد اما مدار آن شبیه مدار زمین است به این معنا که در حرکت خود به زمین بسیار نزدیک خواهد بود.

براساس پیش بینی های کنونی این خرده سیاره روز 15 فوریه سال 2013 به قدری به زمین نزدیک می شود که در برخی از ماهواره های درحال حرکت در مدار زمین صدمه ایجاد می کند.

براساس اظهارات پل چوداس ایستگاه بین المللی فضایی در مدار پایین حدود 2 هزار کیلومتری زمین حرکت می کند و هیچ خطری آن را تهدید نمی کند.

چسلی یادآورشد: این درحالی است که مسیر مداری این جسم تازه کشف شده درحال تغییر است و ما به طور دقیق محل آن را نمی دانیم.

درحال حاضر ستاره شناسان نسبت به عبور این خرده سیاره در زمستان آینده چندان نگران نیستند. به جای نگرانی عبور 2012 DA14 می تواند نمایش جالبی برای رصدگران آسمان باشد.

چوداس اظهار داشت: افرادی که از دوربینهای دوچشمی خوب یا تلسکوپهای کوچک استفاده می کنند می توانند عبور این خرده سیاره را مشاهده کنند.

درحال حاضر ناسا پیش بینی می کند که احتمال برخورد 2012 DA14 با زمین طی چندین دهه آینده 0.031 درصد است، رقمی که پس از تکمیل اطلاعات توسط دانشمندان در ماه فوریه آینده ممکن است تغییر کند.

 درحالی که هنوز قطعیت کافی در این رابطه وجود ندارد، اما دانشمندان نمی توانند احتمال برخورد این خرده سیاره با زمین را در حرکتهای آتی آن تکذیب کنند که در میان آن حرکتها می توان به سال 2020 اشاره کرد.

تشخیص این خطر به میزان نزدیک شدن 2012 DA14 به زمین در ماه فوریه بستگی دارد. هرچه این خرده سیاره به زمین نزدیک تر شود، نیروی جاذبه زمین در مدار آن بیشتر تغییر به وجود می آورد و عدم قطعیتهای این پیش بینی ها را افزایش خواهد داد.

براساس پیش بینی های کنونی اگر این خرده سیاره در سال 2020 یا پس از آن با زمین برخورد کند، ابعاد آن چندان بزرگ نیست که نگرانی از بابت از بین رفتن یک تمدن را به وجود آورد. به نظر می رسد که برخورد این سنگ با زمین از جنوب باشد و قطب جنوب یا آبهای جنوبی را هدف خواهد گرفت.

براساس گزارش نشنال جغرافی، اگرهم با خشکی برخورد کند تأثیر برخورد یک سنگ 140 هزار تنی انرژی معادل انفجار 2.4 مگاتنی ایجاد می کند. درست همان وضعیتی که در سال 1908 در انفجار تونگوسکا رخ داد. رویداد اسرار آمیزی که عموما علت آن را مربوط به انفجار یک قطعه سنگ آسمانی بزرگ در ارتفاع 5 تا 10 کیلومتری از سطح زمین نسبت می دهند.

اگرهم این خرده سیاره در اقیانوس سقوط کند، یک سونامی ایجاد می کند؛ که البته چندان بزرگ هم نخواهد بود.