نجوم وفضا

داد که با وجود سیاه چاله هایی بسیار بسیار قدرتمند و فعال در قلب خود نسبت به کهکشان های دیگر با سیاه چاله های ضعیف تر، ستاره های کمتری تولید می کنند.

 نتیجاین تحقیق برای اولین بار توضیح خواهد داد زمانیکه عالمنصف عمر حالش را داشته است، سیاه چاله ها چگونه بر شکل گیری ستاره ها تأثیر می گذاشته اند.

متیو پیج از دانشگاه هوا-فضای مولارد واقع در لندن در این باره می گوید:" ما می خواهیم بدانیم که چگونه شکل گیری ستارگان و فعالیت سیاه چاله ها با یکدیگر ارتباط دارند. این دو پروسه تا بدین جا با یکدیگر رشد کرده اند اما به نظرمی رسد که سیاه چاله های فوق فعال از شکلگیری ستارگان جلوگیری می کنند."

ابرسیاه چاله ها چندین میلیون برابر خورشید وزن دارند و ثابت شدهاست که در قلب هر کهکشان بسیار بزرگ حضور دارند. زمانی که گاز به نزدیکی این هویلاها می رسد، مواد داخل سیاه چاله شتاب می گیرند وداغ می شوند و امواجمهیبی ازانرژی از جناح سیاه چاله به اطراف منتشر می شود. در ابتدای تاریخ عالم، این سیاه چاله های عظیم و درخشان با نام هسته کهکشانی، در گذشته بسیار درخشان تر و پرانرژیتر بوده اند. شکل گیری ستارگان نیز در گذاشته بسیار زنده تر صورت می گرفته است.

ثابت شده است که سیاه چاله های فعال گازهای سرد درون کهکشانی را می بلعند ، گازهایی که بدنه اصلی ستارگان راتشکیل می دهند.