نجوم وفضا

منظومه شمسی ما 4.5 میلیارد سال عمر دارد، اما شکل گیری آن بسیار سریع تر از آنی است که در گذشته تصور می کرده اند.

 ایجاد کرونولوپی های اتفاقاتی که در گذشته روی داده و یا اندازه گیری عمر اجسام، نیازمند ساعت هایی است که با سرعت های متفاوت کار کنند و این مسئله کاملا به اصل فاصله باز می گردد. ساعت های اتمی که برای تاریخ نگاری استفاده می شوند، طبق زمان نیمه عمر یک هسته اتم خاص تنظیم می شوند، زمانی که آن هسته به نیمه عمر خود می رسد یک ثانیه خواهد بود.

به طور مثل تاریخ نگاری توسط رادیوکربن در سال 1940 در شیکاگو پایه گذاری شد و هنوز از این تکنیک برای یافتن طول عمر اشیاء استفاده می شود چرا که نیمه عمر رادیو کربن چند هزار سال طول خواهد کشید و رادیو کربن ها معمولا به دوران ماقبل تاریخ باز می گردند. اندازه گیری طول عمر تاریخ زمین و یا منظومه شمسی نیازمند ساعت های اتمی است که نیمه عمری بسیار طولانی تر دارند.

یکی از این اتم های کشف شده ساماریوم نام دارد که همزمان با خورشید منظومه شمسی متولد شده و می توان چند صد میلیون سال را توسط میزان ساماریوم (146Sm) باقی مانده در مواد معدنی مختلف تاریخ نگاری کرد تا جایی که این ماده کاملا از بین برود.