نجوم وفضا

سطح سیاره عطارد خراش‌های زیادی برداشته و گرمای آفتاب نیز صدمه‌های زیادی به آن وارد آورده، اما از سوی دیگر مدت‌های طولانی است که درست در کنار ستاره ما جا خوش کرده است.
به گزارش نیوساینتیست، یک سال پیش از این، کاوشگری با نام با مسمای مسنجر (پیام رسان) به سیاره عطارد رسید و چرخش در مداری به دور این سیاره کوچک آفتاب سوخته را آغاز کرد. اکنون تحلیل بیش از 100 هزار عکسی که این کاوشگر به زمین فرستاده، به ما درک بهتری از نزدیک‌ترین سیاره به خورشید می‌دهد.

به تازگی دو مقاله در هفته‌نامه ساینس منتشر شده که نگاهی به توپوگرافی سطح عطارد و ساختار داخلی آن می‌اندازد. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این سیاره، دشت‌های بزرگ آتشفشانی هستند (مانند آنچه در عکس فوق دیده می‌شود)، که در آنها نقاط سفید رنگ نشان دهنده مناطق مرتفع هستند و نواحی کم ارتفاع به رنگ بنفش مشاهده می‌شوند.
قسمت‌هایی از دهانه برخوردی کالوریس که 1550 کیلومتر پهنا دارد، اکنون از دیواره خود بالا زده و حاکی از این است که سطوح بالایی از فعالیت‌های ژئوفیزیکی در زیر سطح سیاره جریان دارد.
گروه دوم با استفاده از ردیاب رادیویی مسنجر در سطوح عمیق‌تر زیر سطح جستجو می‌کرد تا میدان گرانشی عطارد را بررسی کند. این نتایج حاکی از این است که پوسته سیاره در قطبین نازک‌تر و در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر ضخیم‌تر است. این داده‌ها همچنین بیانگر این هستند که لایه‌ای از مواد پر چگال در زیر پوسته قرار دارند که احتمالا از آهن یا سولفید آهن جامد تشکیل شده است.
اما دست کم یکی از معماهای عطارد باقی مانده است. در دهه 1990 / 1369، تلسکوپ‌های راداری زمینی یک ماده به شدت بازتابنده را در قطبین عطارد کشف کردند. گمان بر این بود که این ماده احتمالا آب یخ زده باشد. درست خواندید: یخ، بر روی سیاره‌ای که در نزدیک‌ترین مدار به دور خورشید می‌چرخد.
در چهل و سومین کنفرانس علوم قمری و سیاره‌ای که در این هفته در وودلند تگزاش برگزار شد، مقاله‌ای ارائه شد که نشان از این داشت که مواد بازتابنده تنها در مناطقی با سایه دائم قرار دارند که در دهانه‌های آتشفشانی عمیق پیدا می‌شوند. این با نظریه یخ سازگار است، ولی باید با یک لایه باریک از عایق پوشانده شود.