نجوم وفضا

به تازگی تصویری از یک سحابی بزرگ تهیه شده است که بی‌شبهات به یک چشم نیست. چشم بزرگی که در آن سوی کهکشان‌ها به نظاره ما نشسته است. 

به نقل از سی‌ان‌ان، با استفاده از این تصویر، اکنون اختر‌شناسان می‌توانند جزئیات بیشتری از سحابی هلیکس (مارپیچ) را مشاهده کنند؛ تصویری از یکی از نزدیک‌ترین سحابی‌های سیاره نما به زمین.

این اتفاق، با استفاده از تصویری محقق خواهد شد که به تازگی و به وسیله تلسکوپ ویستا، بزرگ‌ترین تلسکوپ تحقیقاتی جهان، در رصد خانه پارانال شیلی تهیه شده است.

تصویری که با استفاده از فیلترهای نور مادون قرمز تهیه شده است و سپس دانشمندان با استفاده از طیف تابشی دریافتی از این سحابی، آنرا رنگ کرده‌اند.

جرمی والش، دانشمند آلمانی رصدخانه جنوبی اروپا درباره این تصویر می‌گوید: این بهترین تصویری است که تاکنون از سحابی هلیکس ثبت شده است.

صحبت از سحابی سیاره نمای بزرگی است که برخلاف اسمش، شبیه ستاره‌ای است که با افزایش سن، توده گازی که اطرافش را فرا گرفته، مثل یک توپ گازی دمیده بزرگ‌تر می‌شود. مجموعه‌ای که در صورت فلکی دلو (Aquarius) واقع شده است و حدود 700 سال نوری با ما فاصله دارد.

یک سحابی که به معنای واقعی بزرگ محسوب می‌شود و حلقه‌هایی به بزرگی دو سال نوری اطراف آن را فرا گرفته و مواد پیرامونی آن تا چهار سال نوری هم می‌رسد. با یک ستاره در مرکزش که برای تبدیل شدن به یک کوتوله سفید، در حال تکامل است.

والش ادامه می‌دهد: این هدف بزرگی برای تلسکوپ ویستا است، به این دلیل که با یک میدان گسترده، می‌تواند بخش وسیعی از یک منطقه از آسمان را پوشش دهد. این عکس نشان می‌دهد که گاز موجود در این سحابی، عمدتا هیدروژن است که با حدود 10 ? هلیوم و 1 ? سایر عناصر مخلوط شده است.

نمایی از تلسکوپ ویستا(VISTA) که در شمال شیلی واقع شده است و در قلب آن دوربینی سه تنی قرار دارد

در این تصویر، بر خلاف تصاویر ثبت شده با نور مرئی از این سحابی، شاهد گره‌های بزرگی از هیدروژن هستیم که برخلاف رشته‌های هیدروژنی سیستم خورشیدی منظمومه ما می‌باشد.

توده‌ای از گاز و گرد و غبار که به شکل ستاره‌های دنباله دار دیده می‌شود اما ستاره دنباله داری در میان نیست و چگونگی شکل گیری آن، یکی از رمز و رازهای این سحابی است.

اینجاست که والش می‌گوید: این سحابی هنوز هم یک منطقه فعال پژوهشی محسوب می‌شود.