نجوم وفضا

در سال 2008 تیمی از محققان به ارائه شواهدی پرداختند که طبق آن تمام کهکشانها در جهان مرئی در یک مسیر حرکت می‌کنند و این حرکت اسرارآمیز را «جریان تاریکی» نامیدند.

این درحالیست که طبق الگوهای جهان شناختی، جهان در همه‌جا کم و بیش به یک شکل بوده و کهکشانها که با گرانش همسایگان خود کشیده می شوند، نسبتا تصادفی حرکت می‌کنند. بنظر می‌رسد که انتخاب یک جهت ترجیحی در سرعت ماده این فرضیه را به چالش می‌کشد.

نتایج اولیه جریان تاریکی بر اساس تحلیل فوتونهای زمینه ریزموج کیهانی یا همان تابش باقیمانده از انفجار بزرگ در سراسر جهان بوده است. این فوتونها در زمان عبور از میان کهکشانها از خود ذرات و غبار پراکنده کرده که آنها را کمی تغییر می‌دهند.

محققان با بررسی تغییرات در فوتونها می‌توانند اطلاعات لازم در مورد سرعت و مسیر حرکت جهان را استخراج کنند. کار اولیه جریان تاریکی به بررسی این نور پرداخته و به این نتیجه رسید که کهکشانهای جهان مرئی در یک جهت و با سرعت دو تا 3.5 میلیون کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند.

این محققان برای اندازه‌گیری حرکت کهکشانها از یک پایگاه داده دیگر، ابرنواختر نوع 1A استفاده کردند. از آنجایی که تمام گونه‌های ابرنواختر نوع 1A انفجار مشابهی را تجربه کرده‌اند، ستاره‌شناسان می‌توانند از نور آنها برای اندازه‌گیری دقیق مسافت و سرعت کهکشانی که در آن منفجر شده‌اند، استفاده کنند.

اگرچه نتیجه این محققان در مورد مسیر یکسان حرکت کهکشانها با پژوهش جریان تاریکی، مشابه بوده،‌ اما سرعتها بسیار پائین‌تر و در حدود 900 هزار کیلومتر در ساعت است. علاوه بر آن، این جنبش جمعی تنها در مسافتهای نزدیک و نه در کل جهان مرئی دیده می‌شود. از این رو، نتایج جدید با الگوهای جهان شناختی متناقض نیست.