نجوم وفضا

 مهر، سه سیاره این منظومه در فاصله مناسبی از ستاره خود قرار دارند – فاصله مطلوبی که می تواند از وجود آب – مهمترین شرط وجود حیات-  پشتیبانی کند.

پیش از این تصور می شد این ستاره که Gliese 667C نام دارد سه سیاره داشته باشد که یکی از آنها در فاصله " منطقه قابل سکونت" قرار دارد. دما در این سیاره به گونه ای است که می تواند از وجود آب سطحی مایع حمایت کند.

این سیاره و دو خواهر جدید کشف شده اش بزرگ تر از زمین اما کوچکتر از نپتون هستند.

"پاول باتلر" از موسسه کارنگی در واشنگتن دی سی گفت: این نخستین بار است که سه سیاره ای این چنینی در حال گردش در این منطقه قابل سکونت این منظومه دیده می شوند.

دانشمندان می گویند کشف این سه سیاره در منطقه قابل سکونت یک ستاره امید برای یافتن دنیاهایی مانند زمین را افزایش می دهد.

"روری بارنز" ستاره شناس دانشگاه واشنگتن می گوید: به جای آنکه به 10 ستاره برای جستجوی یک سیاره قابل سکونت چشم بدوزیم اکنون می توانیم فقط با بررسی یک ستاره، شانس زیادی برای یافتن چندین مورد از سیارات قابل سکونت  را داشته باشیم.

رصد های بیشتر Gliese 667C و تحلیل دوباره داده های موجود، نشان داد این ستاره میزبان دستکم شش و احتمالا هفت سیاره است.

این ستاره در فاصله نسبتا نزدیکی به زمین قرار دارد؛ فقط 22 سال نوری یعنی در فاصله  207 تریلیون کیلومتری از ما. این ستاره از نظر اندازه تقریبا یک سوم خورشید ماست و کم نورترین ستاره از یک منظومه ستاره ای سه گانه محسوب می شود.

علاوه بر این سه "ابر زمین"، احتمالا دو سیاره دیگر نیز در حاشیه منطقه قابل سکونت این ستاره می گردند و احتمالا از حیات پشتیبانی می کنند.

نتایج این تحقیقات در نشریه ستاره شناسی و اختر فیزیک منتشر خواهد شد.