نجوم وفضا

 تصور می شد که ستارگان از ابرهای سیاه گاز و غبار موجود در فواصل ستاره ای تشکیل می شوند. پیش بینی می شد که وضعیت این ستارگان به غبار محیطی بود که از آن به وجود می آیند، همانطور که ابر ها در زمین باعث تغییرات محیطی مانند باران بادانه های درشت و یا کوچک می شوند. تا به حال تصورمی شد که ستارگان همه از طریقی یکسان به وجود می آیند.
پروفسور دکتر پاول کروکا در این باره می گوید:" مناطقی که ستارگان در آن ها شکل می گیرند مناطقی با شرایطی محیطی بسیار بد هستند و تولد این ستاره ها مانند دانه های باران از این محیط ها با رنگی بسیار افروخته بیرون می زنند."

حال دانشمندان متوجه شدند که تعداد تو.لد ستارگان دقیقا به منطقه محیطی مربوط می شود. در حقیقتاین ستارگاناز مناطقی جوان و تازه ایحاد شده متولد نمی شوند بلکه در مناطقی بسیار کهن به نام خوشه های دوار شکل می گیرند. خوشه های دوار مرکز جمع شدن صد ها هزار ستاره هستند که میلیاردها سال از عمرشان می گذرد.

لکه خورشیدی AR 1476

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این لکه خورشیدی موسوم به AR 1476 که توسط تلسکوپهای فضایی مشاهده شده، از مساحت 100 هزار کیلومتر برخوردار است و دانشمندان رصدخانه دینامیک خورشیدی پس از مشاهده آن برای اولین بار،‌این لکه را «هیولا» نامیده‌اند.

ادامه مطلب...

 

دانشمندان دریافته‌اند که خورشید با سرعت بسیار کمتر از تصورات پیشین در فضای میان ستاره‌ای حرکت کرده، از این رو موج شوک بزرگی که تاکنون تصور می‌شد در برابر این ستاره میزبان وجود داشته، در حقیقت وجود ندارد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این یافته‌های جدید ممکن است بر دانسته‌های دانشمندان در مورد پرتوهای کیهانی پر انرژی پر خطر برای فضانوردان تاثیر بگذارد.

ادامه مطلب...

 علاوه براینکه این ستارگان همگی در یک فضای کوچک از فضا جمع شده اند، جزو کهن ترین ستارگان عالم هستی نیز محسوب می شوند. دانشمندان با مطالعه Messier 55 و دیگر اشیاء کهن، با نام خوشه های دوار، قصد دارند به چگونگی تکامل عالم و سن ستارگان پی ببرند.

خوشه های دوار از طریق جاذبه ای که در آن ها وجود دارد باقی می مانند و شکلی کروی به خود می گیرند. همان طور که می بینید در Messier55 ستارگان به یکدیگر بسیار نزدیک اند:تقریبا صدها هزار ستاره در فضایی به اندازه فاصله خورشید تا نزدیک ترین منظومه ستاره ای، آلفا سانتور، جای گرفته اند.

نزدیک به 160 خوشه ستاره ای در اطراف کهکشان راه شیری کشف شده است و به نظر می رسد که راه شیری مرکز گردش این خوشه هاست.  هر کهکشان قابلیت آنرا دارد که هزاران خوشه مانند این خوشه ها را در اطراف خود، تحت جاذبه نگاه دارند.

معدنکاران فضایی بعد از 8 ساعت کار سخت و در حالی که لباس‌های فضاییشان به خاطر الکتریسیته ساکن از گرد و خاک پوشیده شده است تلاش می‌کنند دستگیره‌ای پیدا کنند و همان طور که در فضا معلقند خود را به کابین استراحتشان در آن سوی یک خرده سیارک خاکستری برسانند.

در همین حال گروه دوم که فقط اندکی سرحال‌تر از آنها به نظر می‌رسد در حالی راهی محل کارشان هستند که دوستی زیادی بین دو گروه دیده نمی‌شود. نزدیک‌ترین مسیر بازگشت آنها به خانه زمینیشان حداقل 3 ماه زمان می‌برد. به آنها قول داده شده اگر بتوانند تولیدشان را 20 درصد افزایش دهند، مدت ماموریتشان 6 ماه کاهش پیدا خواهد کرد و به همین خاطر تلاش می‌کنند تیتانیوم بیشتری استخراج کنند. مشکلات پزشکی، روان شناسی و فناوری معدنکار فضایی بودن از آنها که روزگاری مردانی پولادین بودند، شیشه‌های کدر نازکی ساخته که با تلنگری می‌شکنند. روزنامه‌نگاران زیادی درباره کار سخت و طاقت‌فرسای آنها مقاله‌های متنوعی می‌نویسند و شاید روزی یکی از آنها که از همه باهوش‌تر است و از زندگی سخت خود به ستوه آمده، مسیر یکی از آن خرده سیارک‌ها را کج کند و به عملیات تروریستی بر ضدسیاره مادری خود اقدام نماید که حالا او و زندگیش را به بردگی کشیده است.

ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

 دکتر ماریا پالا اعتقاد دارد که منشأ بازسازی جمعیت انسانی  در 19 هزار سال پیش که زمین پس از عصر یخبندان ، به منطقه ای قابل اسکان تبدیل شد، جمعیتی در شرق بوده اند. در تحقیقات گذشته دانشمندان اعتقاد داشتند که منابع حفظ جمعیت انسانی به دو دسته تقسیم می شده اند: 26 هزار سال پیش گروهی پیوندی در شمال اسپانیا و جنوب فرانسه و گروهی در مراتع اوکراین.

اما دکتر پالا با بررسی تعداد بسیاری از DNAهای میتوکوندری از اروپایی هایی که به یکی از این دو گروه بزرگ تعلق داشته اند، متوجه شدند که گروه اصلی به خاور میانه مربوط می شوند که 9 هزار سال پیش به اروپا نقل مکان کرده اند.

 بیل دانچیدر این باره می گوید:"اسپیتزر دوباره ما را متعجب کرد. این فضاپیما پیشگام تحقیقاتی جوی سیارات دور است و راه ناسا را برای تلسکوپ در حال ساخت جیمز وب ، در جهت کشف سیارات اسکان پذیر هموار می کند."

این سیاره که 55  کانسری نام دارد، در گروه سیارات ابرزمین قرار می گیرد، سیاراتی که از زمین بسیار بزرگ ترند اما وزنشان از سیارات چگال نظیر نپتون بسیار کم تر است.  این سیاره دو برابر زمین است و 8 برابر زمین حجم دارد.

داد که با وجود سیاه چاله هایی بسیار بسیار قدرتمند و فعال در قلب خود نسبت به کهکشان های دیگر با سیاه چاله های ضعیف تر، ستاره های کمتری تولید می کنند.

 نتیجاین تحقیق برای اولین بار توضیح خواهد داد زمانیکه عالمنصف عمر حالش را داشته است، سیاه چاله ها چگونه بر شکل گیری ستاره ها تأثیر می گذاشته اند.

متیو پیج از دانشگاه هوا-فضای مولارد واقع در لندن در این باره می گوید:" ما می خواهیم بدانیم که چگونه شکل گیری ستارگان و فعالیت سیاه چاله ها با یکدیگر ارتباط دارند. این دو پروسه تا بدین جا با یکدیگر رشد کرده اند اما به نظرمی رسد که سیاه چاله های فوق فعال از شکلگیری ستارگان جلوگیری می کنند."

ابرسیاه چاله ها چندین میلیون برابر خورشید وزن دارند و ثابت شدهاست که در قلب هر کهکشان بسیار بزرگ حضور دارند. زمانی که گاز به نزدیکی این هویلاها می رسد، مواد داخل سیاه چاله شتاب می گیرند وداغ می شوند و امواجمهیبی ازانرژی از جناح سیاه چاله به اطراف منتشر می شود. در ابتدای تاریخ عالم، این سیاه چاله های عظیم و درخشان با نام هسته کهکشانی، در گذشته بسیار درخشان تر و پرانرژیتر بوده اند. شکل گیری ستارگان نیز در گذاشته بسیار زنده تر صورت می گرفته است.

ثابت شده است که سیاه چاله های فعال گازهای سرد درون کهکشانی را می بلعند ، گازهایی که بدنه اصلی ستارگان راتشکیل می دهند.