سفارش تبلیغ
صبا ویژن

دو شهاب سنگ از کنار زمین عبور می کنند

ارسال شده توسط رضا در 89/6/21:: 5:48 عصر

این دو شهاب سنگ بدون ایجاد هیچ خطری از کنار زمین در فضای میان ماه و زمین عبور می کنند.

یکی از این دو شهاب سنگ با شناسه 2010 RF12 با قطر بین 6 تا 14 متر در حدود ساعت 21:12 به وقت گرینویچ از فاصله 79 هزار کیلومتری زمین عبور می کند که این فاصله یک پنجم فاصله زمین تا ماه است.

شهاب سنگ بزرگتر با شناسه 2010 RX30 با قطر حدود 10 تا 25 متر در حدود ساعت 09:51 به وقت گرینویچ پرواز نزدیک از زمین را از فاصله 248 هزار کیلومتری انجام می دهد.

براساس گزارش spaceweather، این شهاب سنگ در گروه اجرام آسمانی PHA (شهاب سنگهای به طور بالقوه خطرناک) جای ندارند.

شهاب سنگهای گروه PHA به اجرام آسمانی با قطر بیشتر از 100 متر که در فاصله کمتر از 7 میلیون و 500 هزار کیلومتری از زمین عبور می کنند، گفته می شود.

این درحالی است که شهاب سنگهایی از قبیل این دو شهاب سنگ جدید خطری برای زمین ندارند و در صورت عبور از اتمسفر به هزاران قطعه متلاشی می شوند.

پیش از این اجرام آسمانی مشابه از کنار زمین عبور کرده اند برای مثال، اول اکتبر گذشته یک شهاب سنگ با قطر 1/2 متر از فاصله 12 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد درصورتیکه این شهاب سنگ به زمین برخورد می کرد می توانست حفره ای به قطر 6/26 کیلومتر و عمق 795 متر ایجاد کند.

تاکنون هزار و 144 شهاب سنگ گروه PHA شناسایی شده اند و ناسا درحال حاضر مشغول ارزیابی جدی انجام یک ماموریت برای ارسال یک روبات به روی یکی از این اجرام آسمانی است.

این ماموریت می تواند در حدود سالهای 2014 تا 2015 انجام شود و در سال 2019 نیز ناسا قصد دارد انسان را برای مطالعه بر روی ساختار این شهاب سنگها به روی یکی از آنها اعزام کند.



کاسینی» از 3 قمر زحل تصویربرداری کرد

ارسال شده توسط رضا در 89/6/21:: 5:47 عصر
فضاپیمای کاسینی از نزدیکی «دیون»، «انسلادوس» و «تتیس» 3 قمر زحل پرواز کرده و از آن‌ها عکسبرداری کرده و به زمین ارسال کرده است که در این تصاویر جزئیات سطح این قمرها مشخص شده است.

این تصاویر بین روزهای 13 و 14 آگوست (22 و 23 مرداد) گرفته شده است و بر طبق اعلام ناسا این 3 قمر با سایر قمرهای این سیاره بسیار متفاوت هستند.

عکس قمر «دیون» در روز 13 آگوست (22 مرداد) از فاصله 119 هزار کیلومتری آن گرفته شده و در این تصویر دهانه‌هایی از یخ دیده می‌شود.

دیون حدود 700 مایل (یک هزار و 120 کیلومتر) قطر دارد، در مدار 377 هزار کیلومتری سیاره زحل قرا گرفته و فاصله این قمر تا سیاره‌اش همانند فاصله تنها قمر سیاره ما از زمین است.

قمر «تتیس» وجه اشتراک‌های زیادی با قمر «دیون» دارد و تقریباً هم اندازه قمر «دیون» است. بیشتر سطح آن را یخ تشکیل داده است. در مأموریت جداگانه فضاپیمای کاسینی از فاصله حدود 38 هزار کیلومتری قمر تتیس پرواز کرده و تصویر تهیه کرده است.

سطح قمر «آنسلادوس» نسبت به قمر دیون و تتیس کمتر یخ دارد و تنها حدود 505 کیلومتر آن را یخ تشکیل داده است. در این مأموریت فضاپیمای کاسینی از منطقه قطبی این قمر عکسبرداری کرده است.

به گزارش فارس، فضاپیمای کاسینی مأموریتی است که با همکاری آژانس فضایی آمریکا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا انجام شده است. این فضاپیما در سال 1997 به فضا پرتاب شد و بعد از سفری هفت ساله، در سال 2004 در مدار سیاره زحل قرار گرفت و از آن زمان تاکنون توانسته تصاویر ارزشمندی از حلقه سیاره زحل و اقمار آن تهیه کند این فضاپیما در این مدت مأموریت خود توانست اقمار جدید این سیاره را کشف کند و اطلاعات ارزشمندی را در مورد این سیاره در اختیار دانشمندان قرار دهد.

طبق زمان‌بندی اصلی مأموریت "کاسینی " باید در جولای 2008 (تیر 87) مأموریت این فضاپیما تمام می‌شد، اما هم اکنون مأموریت این فضاپیما تمدید شده است.

جیم گرین، مدیر برنامه‌های علمی سیارات ناسا گفت: تمدید این مأموریت به شناخت اسرار ناشناخته سیاره زحل کمک می‌کند.

آسمان شب از دریچه دوربین برترین عکاسان جهان

ارسال شده توسط رضا در 89/6/21:: 5:46 عصر

 نمایشگاهی از برترین عکس‌های نجومی سال در رصدخانه سلطنتی گرینویچ بر پا شده است. از میان تصاویر برگزیده می‌توان به عکس‌هایی از شفق شمالی، کسوف و اولین گذر دنباله‌دار لولین از منظومه شمسی اشاره کرد.

از پنج‌شنبه گذشته نمایش برترین عکس‌های نجومی سال در رصدخانه سلطنتی گرینویچ لندن آغاز شده است. نیوساینتیست از میان این تصاویر چندتایی از برگزیده عکس‌‌های شرکت‌کننده در رقابت‌های عکاسی را انتخاب کرده است که به نمایش شفق شمالی، کسوف و گذر ستاره‌ای دنباله‌دار از منظومه شمسی پرداخته‌اند.

بریستول در آتش
درختی که در میانه این تصویر می‌بینید کاج چندین‌هزار ساله بریستول در کوه‌های وایت کالیفرنیا است. عکس در لحظه عبور یک شهاب را در مقابل کهکشان راه شیری گرفته شده است.

بریستول در آتش

رگه‌های قرمز بدنه کاج به شکل تصادفی و زمانی که تام لو، عکاس این عکس سرگرم آماده‌سازی تجهیزات عکاسی بوده ایجاد شده‌اند. این عکس تصادفی نه تنها بهترین عکس در بخش «زمین و آسمان» شناخته‌شده بلکه بهترین عکس نجومی سال نیز لقب گرفته است.

در احاطه آسمان
شفق شمالی بدون‌شک یکی از خیره‌کننده‌ترین جلوه‌های نور طبیعی است. این پدپده از کنش‌ متقابل میان بادهای خورشیدی و میدان مغناطیسی زمین حاصل می‌شود. علت دقیق این پدیده هنوز کشف نشده است.

در احاطه آسمان

این عکس که توسط فردریک برومز در جنگل‌های تایگا واقع در جزیره کوالویا، نروژ از میان درختان بلند سوزنی از شفق شمالی گرفته‌شده به عنوان یکی از بهترین عکس‌های بخش «زمین و آسمان» انتخاب شده است.

پانورامایی از صورت فلکی شکارچی
شکارچی یا جبار، یکی از شناخته‌شده‌ترین صورت‌های فلکی آسمان شب است. با این حال تنها عده معدودی موفق شده‌اند این صورت فلکی زیبا را مانند عکس فوق‌العاده‌ای که توسط راجلیو برنال‌اندرو گرفته‌شده، تماشا کنند. این عکس برنده بهترین جایزه بخش «خارج از منظومه شمسی» شده است.

صورت فلکی شکارچی

اگر به سمت چپ تصویر نگاه کنید می‌توانید کمربند صورت فلکی جبار را که شامل سه ستاره درخشان است، تماشا کنید. سحابی تاریک سراسبی و سحابی جبار را نیز می‌توانید ببینید. این ابرهای تشکیل‌شده از گاز، گرد و غبار کیهانی و دیگر مواد به آهستگی سرد و منقبض می‌شوند و در نهایت می‌توانند ستاره‌ها یا سیارات دیگری را شکل دهند.

سحابی بادبان
این عکس که توسط مارتین پاگ گرفته شده، سحابی بادبان را در صورت فلکی دجاجه نشان می‌دهد. این سحابی بازمانده انفجار یک ابرنواختر در حدود 5000 سال پیش است.

سحابی سمحاق

زمانی که این ابر نواختر منفجر شده، احتمالا جرم حاصل از انبساط گازها مانند هلال ماه در آسمان می‌درخشیده و با چشم غیر‌مسلح نیز قابل رؤیت بوده است. اما در حال حاضر رؤیت این سحابی زیبا و عکاسی از آن کار چندان ساده‌ای نیست. همین دلیل باعث شده این عکس زیبا برنده دومین جایزه بخش «خارج از منظومه شمسی» باشد.

خورشیدگرفتگی کامل
خورشیدگرفتگی کامل پدیده فوق‌العاده‌ای است که به ندرت شانس تماشای آن پیش خواهد آمد. اما زمانی که ماه از میان زمین و خورشید می‌گذرد، تاریکی مطلق وجود نخواهد داشت. این عکس زیبا که توسط آنتونی آیومامیتیس گرفته‌ شده گسترش نور از سطح خورشید را که تاج خورشید نامیده می‌شود به فضای خارجی نشان می‌دهد. این عکس برنده بخش «منظومه شمسی ما» شده است.

خورشیدگرفتگی کامل

در اطراف خورشید می‌توان رگه‌های بسیار روشنی از نور را مشاهده کرد که سیخک خورشید نام دارند. آنها فضایی به پهنای 500 کیلومتر را اشغال کرده‌اند و تا ارتفاع چندین‌هزار کیلومتری کشیده شده‌اند. تاج خورشیدی نیز به شکل زیبایی اطراف خورشید گرفته را پوشانده است. 

دنباله‌دار سبز لولین
یکی‌ دو سال بیشتر از کشف ستاره دنباره‌دار لولین توسط یک ستاره‌شناس چینی در رصدخانه‌ای در تایوان نمی‌گذرد. این دنباله‌دار اولین‌بار در 61میلیون کیلومتری زمین رؤیت شده است.

دنباله دار سبز

ریچارد هایبی که این عکس را از اولین حضور لولین در منظومه شمسی گرفته، یکی دیگر از عکاسانی است که مورد تقدیر کمیته داوران در بخش «منظومه شمسی ما» قرار گرفته است. احتمال می‌رود رنگ سبز روشن اطراف این دنباله‌دار از گازهای اتمسفری آن که فضایی به ابعاد مشتری را اشغال کرده‌اند حاصل شده باشد. 


یک دایره کامل
این عکس فوق‌العاده از کسوف که سال گذشته در هندوستان گرفته‌ شده، بسیار جالب‌توجه است. عکاس 14ساله این عکس با هوشیاری از ابرها مانند یک فیلتر استفاده کرده است. داوران این عکاس را که Dhruv Arvind Paranjpye نام دارد به عنوان جوان‌ترین عکاس نجوم سال انتخاب کردند.

یک دایره کامل

بد نیست یادآوری کنیم که سال گذشته شاهد چهار خسوف و دو خورشیدگرفتگی بودیم. کسوف 22 جولای گذشته که بیش از 6 دقیقه به طول انجامید، بزرگ‌ترین خورشیدگرفتگی قرن بود


پایان یک ستاره

ارسال شده توسط رضا در 89/6/21:: 5:44 عصر

این مارپیچ کیهانی زیبا شکل‌گیری یک سحابی استثنائی را توسط ستاره خورشیدمانند LL فرس اعظم دورتادور ستاره همدمش نشان می‌دهد. مطابق محاسبات ستاره‌شناسان خلق هر مارپیچ 800 سال به طول انجامیده است.

این مارپیچ کیهانی فوق‌العاده، شکل‌گیری یک سحابی استثنائی را توسط ستاره خورشید‌مانند LL فرس اعظم دورتا دور ستاره همدم آن در صورت فلکی اسب بالدار نشان می‌دهد. گرد و غبار کیهانی حاصل از مرگ این ستاره که همراه با همدمش هر 800 سال یک‌بار به دور یکدیگر می‌چرخند این تصویر بی‌نظیر را خلق کرده است.

ستاره

زمانی که ستارگان خورشید‌مانند به پایان زندگی خود نزدیک می‌شوند، لایه‌های خارجی تشکیل‌دهنده آنها به شکل گاز و غبار در کهکشان پراکنده می‌شوند. در این مرحله، یک سحابی سیاره نما تشکیل می‌شود و پس از چند ده هزار سال، تنها هسته داغ ستاره برجا می‌ماند که به آن کوتوله سفید می‌گویند.

به گزارش نیوساینتیست، غبار و گاز حاصل از مرگ این ستاره با سرعتی حدود 50هزار کیلومتر در ساعت از آن دور شده و در کهکشان گسترده می‌شود. طرح مارپیچی به دلیل انتشار گاز و غبار حین گردش ستاره به دور همدمش خلق شده است


تصویری از یک منظومه خورشیدی نوزاد

ارسال شده توسط رضا در 89/6/11:: 10:8 صبح

ستاره شناسان آمریکایی با استفاده از تلسکوپ کک در هاوایی موفق شدند تصویری از یک منظومه خورشیدی نوزاد در کهکشان راه شیری تهیه کنند.

به گزارش UA News، دانشمندان دانشگاه آریزونا با استفاده از دستگاه «آسترا» بر روی تلسکوپ کک موفق شدند این تصویر جدید را از یک منظومه در حال تولد تهیه کنند.

این تصویر یک دیسک اولیه منظومه سیاره ای را نشان می دهد که داخل آن توده هایی از گاز و گرد و غبار با سرعت می چرخند و غذای لازم برای رشد ستاره ای در مرکز منظومه و سیارات و شهاب سنگ ها در اطراف این ستاره را تامین می کنند.

این منظومه خورشیدی در کهکشان راه شیری و در فاصله 500 سال نوری از زمین قرار دارد. این منظومه بسیار جوان است و به احتمال زیاد ظرف چند میلیون سال آینده سیاره های گازی غول پیکری در ابعاد و ویژگی های مشتری و زحل درون آن متولد می شوند و در آینده دورتر سیارات جامد و سنگی مشابه زمین ، زهره و مریخ نیز می توانند درون این منظومه شکل گیرند.

ستارگان از توده های گاز و گرد و غباری که زیر اثرات نیروی گرانش فرو می پاشند ، متولد می شوند و در فرایندی که بهینه سازی نام دارد جرم گازی را که به دور دیسک می چرخد به دست می آورند. این فرایندی است که ستاره شناسان آمریکایی موفق شدند به طور مستقیم آن را رصد کنند.


مشاهده جمجمه موجود فضایی در مریخ!

ارسال شده توسط رضا در 89/6/11:: 10:6 صبح
در نگاه اول این تصویر به صحرای سنگی ساده ای شباهت دارد اما با نگاهی دقیقتر می توان جزئیات بحث برانگیزی را در آن مشاهده کرد.43534
کاوشگر اسپیریت ناسا تصویری عجیب به زمین ارسال کرده است که بحث بر سر وجود موجودات فضایی را تازه کرده است. در این تصویر می توان شکلی جمجمه مانند را دید که به اعتقاد برخی این حجم مریخی می تواند جمجمه یک موجودی فضایی باشد.



به گزارش مهر، جستجوگران موجودات فضایی ادعا می کنند جمجمه موجود فضایی را در تصاویری که ماهواره ناسا از این سیاره بازتابانده است مشاهده کرده اند.

در نگاه اول این تصویر به صحرای سنگی ساده ای شباهت دارد اما با نگاهی دقیقتر می توان جزئیات بحث برانگیزی را در آن مشاهده کرد.

در صخره فضایی عجیبی که در مرکز این تصویر قرار گرفته است می توان دو چشم و بینی را به خوبی تشخیص داد و به همین دلیل برخی این تصویر را تصویری از یک جمجمه مریخی می دانند.

در حال حاضر بسیاری از سایتهای اینترنتی از این تصویر که توسط اسپیریت مشهور ناسا به ثبت رسیده با بحث های مرتبط با آن پر شده است.

بر اساس تخمینهای انجام شده این جمجمه احتمالی ?? سانتیمتر ارتفاع داشته و فاصله چشمهای آن از یکدیگر ? سانتیمتر است. همچنین گنجایش این جمجمه احتمالی هزار و ??? سی سی تخمین زده شده است.

بر اساس گزارش تلگراف، در سال ???? نیز تصویری مشابه از جمجمه موجودی فضایی رصد شد. با این حال مشهورترین چهره مریخی تصویری است که توسط فضاپیمای وایکینگ ? و در سال ???? به ثبت رسیده است. در این تصویر هاله ای از شکلی مشابه صورت انسان مشاهده می شود. اما اخترشناسان با تصویربرداری مجدد از همان منطقه در سال ???? دریافتند که این تصویر به واسطه زاویه تابش نور شکل گرفته بوده است.

تصویر جدید ناسا از مریخ

ارسال شده توسط رضا در 89/6/11:: 9:33 صبح
تصویر جدیدی که به تازگی توسط ناسا منتشر شده ادعای دیرینه این سازمان را به تایید می رساند: هیچ صورتی بر روی مریخ وجود ندارد و آنچه به عنوان صورت دیده شده تنها یک تپه سنگی است.

 فضاپیمای وایکینگ ناسا در سال 1976 تصاویری شگفت انگیز از منطقه ای در مریخ به ثبت رساند که در آن ساختاری مشابه صورت انسان به چشم می خورد.

از آن زمان نظریه های بحث برانگیزی برای توضیح و توجیه چنین ساختاری بر روی مریخ ارائه می شدند نظریه هایی مانند اینکه این ساختار اثباتی بر وجود مریخی ها است و ناسا و دولت آمریکا از حضور این موجودات آگاه بوده اند و آن را پنهان می کرده اند.

 با این همه تصویر جدیدی که از دوربین HiRISE بر روی مدارگرد اکتشافی ماه به دست آمده است از نزدیکترین فاصله از سطح سیاره به ثبت رسیده و می توان به خوبی دید چهره انسانی که در تصویر قدیمی دیده می شد ، در تصویر جدید کاملا ناپدید شده است.

تصویر اولیه ای که توسط مدارگرد وایکینگ به ثبت رسیده بود از وضوح و کیفیت تصویری پایین تر و ساختار نوری متفاوتی برخوردار بوده است، عواملی که می توانستند به راحتی به خطای دید منجر شوند.

در نهایت مشخص شد این چهره بر روی مریخ تنها یک تپه سنگی در منطقه «سیدونیا» بوده است. از زمان ثبت اولین تصویر بسیاری بر این باور بودند صورت انسان اثر هنری به جا مانده از تمدن باستان مریخیان است که مقایسه دو عکس قدیمی و جدید به خوبی جزئیات و مدارکی کافی را برای پایان دادن به فرضیه های مجسمه سازی بر روی مریخ به فراهم آورده است.



<      1   2   3   4   5      



بازدید امروز: 106 ، بازدید دیروز: 42 ، کل بازدیدها: 336283
پوسته‌ی وبلاگ بوسیله Aviva Web Directory ترجمه به پارسی بلاگ تیم پارسی بلاگ