نجوم وفضا

زیست‌اخترشناسان ناسا توانسته‌اند اسیدهای آمینه را که عنصر اصلی حیات محسوب می‌شوند را در شهاب‌سنگ‌هایی کشف کنند که تا پیش از این تصور می‌شد قادر به نگهداری از این مولکول پیچیده نیستند.

این کشف غیرمنتظره باعث شده که ناسا در مورد فرضیات اولیه شکل‌گیری اسیدهای آمینه بازاندیشی کند.

اسیدهای آمینه مانند قطعات پازل حیات، عنصرهای اساسی برای پی‌ریزی هرگونه حیات در زمین هستند. در ساخت میلیون‌ها پروتئین مختلفی که حیات زمین بر اساس آنها پدید آمده است، 20 گونه مختلف اسید آمینه با تنظیمات متنوع نقش داشته و دارند.

یک گروه تحقیقاتی بین‌المللی به سرپرستی دکتر دانیل گلاوین از مرکز پرواز فضایی گدارد ناسا، ‌این اسیدآمینه را در شهاب‌سنگ 2008 TC3 که سال 2008 در صحرای حبشه در شمال سودان سقوط کرد، کشف کنند.

این شهاب‌سنگ از نوع اوریلیت است، گونه‌ای نادر از سنگ‌های آسمانی که در اثر برخورد دو شهاب‌سنگ به‌وجود می‌آید. در این برخورد، گرمای سنگ تا 1100 درجه سانتی‌گراد افزایش می‌یابد و هر مولکولی از جمله اسید آمینه به کربن گداخته تبدیل می‌شود. اما باقی‌ماندن اسید آمینه پس از داغ شدن این سنگ، بدان معنی است که مدل‌های موجود کامل نیستند. 

گالوین معتقد است که اسیدهای آمینه پس از تاثیر اولیه با وجود نبود آب برای تشکیل این نوع اسید به‌وجود آمده‌اند. او و همکارانش در حال انجام آزمایش واکنش‌های شیمیایی گازی هستند تا دریابند آیا این مواد نیز قادر به تولید اسیدهای آمینه بدون وجود آب هستند یا خیر.

با ظهور سه ستون پرتلاطم در استوای جنوبی سیاره مشتری، اخترشناسان بیش از پیش به بازگشت کمربند گمشده سیاره مشتری امیدوار شده‌اند که از یک سال پیش به شکل مرموزی ناپدید شده بود.

هفته پیش، منجمان آماتور از ظهور ستونی پرتلاطم در محل کمربند گمشده سیاره مشتری خبر دادند. با گذشت چند روز، آشفتگی‌های بیشتری در این محل ظاهر شده و به‌نظر می‌رسد با تداوم این روند، در آینده نزدیک بتوان چهره سابق سیاره مشتری را از پشت تلسکوپ‌ها مشاهده کرد.

سیاره سرخ با الگوی فصلی مشخصی که در پاییز به اوج و در زمستان به حداقل می‌رسد، گاز متان آزاد می‌کند. با توجه به این که متان در کم‌تر از یک سال ناپدید می‌شود، قطعا منبعی در خود سیاره آن را تولید می‌کند

 مطالعات 6 سال اخیر در مورد سیاره مریخ و به خصوص گاز متانی که در آن یافت شده، نشان می‌دهد که به طور حتم این سیاره یک سیاره راکد و مرده نیست، هر چند هنوز مشخص نشده که متان موجود در اتمسفر مریخ، منشا زمین‌شناسی دارد یا زیست‌شناسی.

به گزارش دیسکاوری، یک تیم ایتالیایی مدت‌ها است که نتایج میلیاردها سنجش ناسا را مورد بررسی قرار می‌دهد. آن‌ها برای میزان گاز متان یک الگوی فصلی پیدا کرده‌اند: در پاییز به اوج می‌رسد،‌ در زمستان به طور ناگهانی افت می‌کند، در بهار باز شروع به افزایش می‌کند و در تابستان سیر صعودی سریعی دارد.

این الگوی فصلی در کنار یک واقعیت روشن دیگر، ‌متان را به معمای بزرگ مریخ تبدیل کرده است: گاز متان موجود در جو در کم‌تر از یک سال بر اثر مواجهه با تابش خورشید تجزیه و محو می‌شود. در نتیجه محققین اطمینان دارند که یک منبع مشخص در خود سیاره، گاز متان تولید می‌کند.

تمرکز متان تولید شده در سه منطقه خاص  واقع در نیمکره شمالی مریخ  بیشتر از سایر مناطق است: منطقه تارسیس و الیسیوم که بیشترین تمرکز قله‌های آتشفشانی را در مریخ دارند و منطقه عربیا که حجم فراوانی از آب‌های منجمد زیرزمینی در آن وجود دارد.

قرار است تا 6 سال آینده سازمان فضایی اروپا و ناسا اطلاعات جامع‌تر و دقیق‌تری از گاز متان موجود در مریخ فراهم آورند. تنها چیزی که در حال حاضر دانشمندان از آن اطمینان دارند،‌ این است که گاز متان روی سیاره مریخ تولید می‌شود و منشا آن هم یا فرایندهای زمین‌شناسی است و یا موجودات زیست‌شناسی و خارج از این دو مورد هم نمی‌تواند باشد.

دانشمندان، این دهانه آتشفشانی را برای فرود آزمایشگاه علمی متحرک کیوریاسیتی در مریخ، پیشنهاد می‌کنند.

 دهانه آتشفشانی گیل، ناحیه‌ای به پهنای 150 کیلومتر است که به نام یک بانکدار و منجم آماتور استرالیایی نام نهاده شده و به نظر می‌رسد که مناسب‌ترین مقصد برای فرود فضاپیمای بعدی باشد که قرار است بر روی مریخ فرود بیاید. این محل فرود پیشنهادی شامل قله‌ای به ارتفاع 5 کیلومتر از رسوبات باستانی است که شاید روزگاری در آب غرق بود. برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید. 

ادامه مطلب...

ادامه مطلب...

این تصویر مدارگرد شناسایی مریخ، ام.آر.او از دره بزرگ مریخ، حاوی نشانه‌های شیمیایی ترکیباتی است که در مجاورت آب تشکیل شده‌اند. به‌نظر می‌رسد عقیق عین‌الشمس در این منطقه وجود داشته باشد.

نوارهای رنگ روشن این منطقه همان جایی است که نشانه‌های شیمیایی هیدرات سیلیس، ماده معدنی عین‌الشمس (Opal) یافت شده است. اما خبر بد برای علاقمندان به سنگ‌های گرانبها و جواهرات این است که این ترکیبات احتمالا در ساختار سنگی مناسب برای جواهرات وجود ندارند.

اما این احتمال وجود دارد که ارزش این منطقه بسیار بیشتر از معدن‌های جواهر روی زمین باشد. در سیاره زمین، سنگ‌های عین‌الشمس حاوی فسیل و زیست‌نشانه‌های باستانی هستند!

برای مشاهده عکس پرکیفیت، اینجا را کلیک کنید.

 هفت سال پس از شکست ماموریت شکار فضاپیما در آسمان و سقوط فضاپیمای جنسیس، دانشمندان موفق شده‌اند با بررسی لاشه این فضاپیما به حقایق جدید و عجیبی درباره خورشید دست یابند.

در سال 2001 / 1380، ناسا فضاپیمایی به نام جنسیس (به معنای پیدایش) را به سمت خورشید فرستاد تا ذرات باد خورشیدی را که از این ستاره به بیرون جریان داشتند، جمع‌آوری کرده و به زمین بیاورد. جنسیس در سال 2004 / 1383، درست طبق برنامه زمان‌بندی به زمین بازگشت، اما همه چیز مطابق برنامه پیش نرفت. به دلیل اینکه چتر نجات جنسیس باز نشد، این فضاپیما با زمین تصادف کرد و محتویات آن در بیابان‌های یوتا در ایالات متحده بر روی زمین پخش شد. با گذشت هفت سال از آن ماجرا، دانشمندان هنوز مشغول جمع‌آوری این قطعات هستند و با ادامه دادن بررسی‌های خود بر روی لاشه این فضاپیما، موفق به انجام کشفیات بزرگی شده‌اند

ادامه مطلب...

تلسکوپ فضایی «هرشل» آژانس فضایی اروپا با رصد منطقه مرکزی کهکشان راه شیری در طیف مادون قرمز یک حلقه غول پیکر پاپیونی شکل را کشف کرد.

دانشمندان اسا در پروژه «های- گال» که بر روی ماهواره هرشل کار می کنند، موفق شدند بر پایه رصدهای ماودن قرمز این رصدخانه فضایی آژانس فضایی اروپا ساختاری را شناسایی کنند که تاکنون تنها نظریه وجودی آن ارایه شده بود.

این ساختار، حلقه ای بیضی شکل با قطر 650 سال نوری و جرم سی میلیون برابر جرم خورشید است که پیرامون سیاه چاله مرکزی کهکشان راه شیری می چرخد. این حلقه غول پیکر و تقریبا نامتقارن از گرد و غبار و گازهای بسیار سردی تشکیل شده است.

«سرجو مولیناری»، سرپرست پروژه «های- گال» در این باره توضیح داد: «هرشل تصاویر بی نظیری از مرکز کهکشان تهیه کرده است، به طوری که ما امروز یک نقشه کامل و جامع با جزییاتی بی سابقه از این منطقه راه شیری داریم. این چشم انداز استثنائی یک ساختار سرد در دمای 250 درجه سانتیگراد زیر صفر را نشان می دهد که شبیه به یک هشت وارونه یا یک پاپیون است».

وی افزود: «ما با مقایسه اطلاعات هرشل و اطلاعاتی که رادیوتلسکوپ های زمینی به دست آورده بودند، نشان دادیم که این ساختار در حقیقت یک حلقه بیضوی در جهت عمودی است».

این حلقه در فاصله 28 هزار سال نوری از زمین و ترکیبی از ماده ای سرد معادل ده برابر ماده درون سیاه چاله مرکز کهکشان است.

این حلقه همانند فسیلی از گذشته فعال راه شیری است. در حقیقت، در کهکشان های فعال، حلقه های اطراف مرکز کهکشان بسیار عظیم هستند، در حالی که در سایر موارد، تئوری ها یکسری از توده های جداگانه را پیش بینی می کند که همانند سیارات منظومه خورشیدی پیرامون مرکز کهکشان می چرخند.

پروژه «های- گال» از زمان پرتاب ماهواره هرشل در می 2009 تصاویر مادون قرمز این رصدخانه فضایی را بررسی کرده است.

بر پایه گزارش مدیا ایناف، هدف «های- گال» نقشه برداری از راه شیری و به ویژه منطقه مرکزی آن است. این مأموریت تاکنون نتایج علمی مهمی به دست آورده است که از جمله آنها، می توان به شناسایی «رشته های 3» که از آنها ستارگان متولد می شوند، اشاره کرد.

ادامه مطلب...