نجوم وفضا

تا پیش از چهارمیلیارد سال پیش سیاره مریخ مانند زمین از میدان مغناطیسی برخوردار بود که پس از گذشت زمان این میدان ناپدید شده و با خود فرصت ایجاد حیات را در این سیاره از میان برداشت.

اساس نظریه جدید، برخورد سیارک‌ها با این سیاره قرمز رنگ به این مساله اشاره می‌کند که با اینکه هیچ تماسی، دینامی را که به مغناطیس آن نیرو می‌دهد از مدار خارج نمی‌کند، ممکن است توالی سریع اصابت 20 سیارک به سطح مریخ این کار را انجام داده باشد.

سیارات صخره‌یی مانند زمین، مریخ و عطارد و حتی ماه، میدان‌های مغناطیسی خود را از حرکت آهن مذاب درون هسته خود می‌گیرند؛ پروسه‌ای که به همرفت موسوم است.

بسته‌های آهن مذاب، بالا آمده، سرد شده و در هسته فرو می رود و یک جریان الکتریکی تولید می‌کند. گردش سیاره، این جریان را در یک سیستم موسوم به دینام به میدان مغناطیسی تبدیل می‌کند.

میدان‌های مغناطیسی می‌توانند با منحرف کردن ذرات باردار از سطح، سیاره را از بارش متناوب ذرات پرانرژی موجود در بادهای خورشیدی حفظ کنند.

براساس برخی پژوهش‌ها، احتمالا میدان مغناطیسی زمین از شکل‌های اولیه حیات در برابر تابش‌های مضر خورشید حفاظت کرده و به شکل‌گیری فرم‌های پیچیده‌تر حیات منجر شده است.

پیگیری خاصیت مغناطیسی سطح مریخ نشان داده که این سیاره حدود چهار میلیارد سال پیش میدان مغناطیسی خود را از دست داده که باعث شده جو آن به دلیل بادهای سخت خورشیدی خشک شود.