نجوم وفضا

سیارک‌ها بازمانده‌های نخستین مراحل شکل‌گیری منظومه شمسی هستند که در فضای منظومه سرگردانند. در این‌جا نمای میکروسکوپی مواد معدنی تشکیل‌دهنده یکی از این سیارک‌ها را که در قطب جنوب یافت شده، می‌بینید.

این نمونه که جزود سیارک‌های HED (سرنام هواردیت، یوکریت و دایوگنیت) دسته‌بندی شده، به‌نظر می‌رسد از سیارک وستا (که پس از نام‌گذاری سرس به عنوان سیاره کوتوله، بزرگ‌ترین سیارک منظومه شمسی لقب گرفته است) منشأ گرفته باشد. ساختار مواد معدنی که در این‌جا می‌بینید، همان الگویی است که از تبلور ماگمای مذاب بدست می‌آید.
هم‌اکنون فضاپیمای داون در حال گردش به‌دور سیارک وستا است و کارشناسان ناسا امیدوارند با مقایسه اطلاعات ارسالی از این سیارک و نتایج بدست‌آمده از بررسی سیارک‌های HED به دستاوردهای بهتری در مورد چگونگی تشکیل سیارک‌ها دست یابند. تخمین زده می‌شود بیش از 1 میلیون سیارک بزرگ‌تر از 1 کیلومتر در سراسر منظومه شمسی پراکنده باشد که بیشتر آنها در کمربند اصلی سیارک‌ها، جایی بین مدار سیارات مریخ و مشتری که حدود 2.4 تا 3.2 برابر شعاع مداری زمین از خورشید فاصله دارد، به‌دور ستاره منظومه شمسی دوران کنند. علی‌رغم تعداد بسیار زیاد این اجرام، اگر همه آن‌ها را روی هم جمع کنیم، کمتر از 1 درصد زمین سنگینی خواهند داشت.